Opowiem Państwu o mojej Znajomej, która ma dwudziestoletniego Syna, który jest bardzo chory od urodzenia. Jest ciężko upośledzony umysłowo, ale resztę funkcji życiowych Jego ciało spełnia całkiem dobrze. Między innymi, jest sprawny seksualnie, a nawet za bardzo sprawny. Ze względu na swoje upośledzenie umysłowe nie bardzo rozumie, że masturbacja na widoku jest czymś złym, a obłapianie i przytulanie obcym kobietom jest raczej wstrętne, niż przyjemne.
Moja Znajoma, wspaniała Kobieta, wychowuje Syna samodzielnie od niemal samego początku. Mąż Ją opuścił bardzo szybko, bo mało który mężczyzna wytrzymuje psychicznie upośledzenie umysłowe swojego dziecka.
Przed pół rokiem terapeuta-psychiatra poradził mojej Znajomej, aby zapewniła swojemu Synowi wizyty u prostytutki, bo przecież żadnej dziewczyny, ani żony mieć nigdy nie będzie mógł. Moja Znajoma posłuchała i umówiła się z dość ładną Panienką, że za 1000 zł miesięcznie będzie kilka razy świadczyć Synowi Znajomej swoje usługi.
Problem w tym, że moja Znajoma jest osobą bardzo wierzącą, chodzącą co niedzielę do kościoła. Na pewno wiara ta pozwalała Jej dźwigać swoje koszmarne brzemię. Ale o prostytutce poinformowała księdza na spowiedzi. Ten stwierdził, że moja Znajoma popełnia grzech ciężki i zagroził brakiem rozgrzeszenia przy następnych spowiedziach.
Moja Znajoma żyje w wielkim rozdarciu. Z jednej strony szczęście Syna, z drugiej szczęście Watykanu. Ja, ateusz, namawiam do utrzymania kontaktów z panienką, ksiądz do ich zerwania. Niestety, chyba przegram, co nie jest wielkim nieszczęściem. Nieszczęśliwa będzie moja Znajoma ze swoim Synem.
