Niewiele przed szóstą rano, zanim jeszcze dotarłem do pracy, kupiłem sobie w kiosku za 6,90zł "Gazetę Polską" z filmem Anity Gargas - "Anatomia Upadku". Właśnie zakończyłem seans i powiem tylko jedno - mistrzostwo świata, pani Anito! Jeśli za "10.4.10" dziennikarka ta została wyróżniona "polskim Pulitzerem", to za "Anatomię Upadku" śmiało powinno się jej przyznać "Pulitzera" zwykłego.
Ten dokument to mieszanka sensacji, groteski i złości. Nagrania z wywiadów ze świadkami przedstawione są w nim w sposób trzymający w napięciu. Opis dokonań tzw. państwa polskiego sprawił, że w kilku miejscach zająłem się nieprzyzwoitym śmiechem. Z kolei ostatnia cześć filmu to uwiecznienie buty, arogancji, chamstwa i momentami zwykłego skurwysyństwa, jakiego ze strony premiera Donalda Tuska i rzecznika-ciecia Pawła Grasia, doświadczać musiało przy realizacji filmu środowisko "Gazety Polskiej" i Anita Gargas osobiście.
Znane powiedzenie mówi, że "obraz znaczy tysiąc słów"; znać wyniki badań ekspertów zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy smoleńskiej to jedno, ale zobaczyć prezentacje, wykresy oraz wypowiedzi naukowców, twierdzących z całą pewności, że na pokładzie tupolewa 10 kwietnia 2010r. doszło do wybuchu, to zupełnie coś innego. Przed kamerami głos zabrali m.in. prof. Kazimierz Nowaczyk (Uniwersytet w Maryland), prof. Wiesław Binienda (Uniwersytet w Akron, specjalista w NASA), prof. Jacek Rońda (Akademia Górniczo - Hutnicza), prof. Piotr Witakowski (również AGH), prof. Jan Obrębski (Politechnika Warszawska) oraz dr inż. Grzegorz Szuladziński (Research Network for a Secure Australia). Jak dla mnie najmocniejsze stwierdzenie padło z ust prof. Obrębskiego, który przekonywał, że skrzydło tupolewa w ostatnich chwilach lotu zostało odcięte w wyniku wybuchu na śródpłaciu.
Czyżby wszyscy Ci panowie, reprezentujący dziedziny nauki niewiele zostawiające miejsca na swobodną interpretację, również okazali się pisowskimi cichociemnymi? W sukurs im "strona rządowa" na co dzień wystawia swoich ekspertów: Janusza Palikota, Tomasza Hypkiego, Jerzego Artymiaka, czy też prokuratorów - Ireneusza Szeląga oraz Zbigniewa Rzepę. Jak widać na powyższym, siła smoleńskiego racjonalizmu niemalże powala.
Co do prokuratora Rzepy, to w "Anatomii Upadku" niechcący ten poczciwy chłopina zrobił z siebie głupa. Zapytany przez Anitę Gargas w jaki sposób Rosjanie zabezpieczyli w sejfie czarne skrzynki TU154M odpowiedział, że drzwi do sejfu zostały zaklejone. "Czym zaklejone?" - dociekała dziennikarka. "No... klejem!"... No szkoda jeszcze, że nie paskiem na Rzepy, Rzeczniku!! Myślałem, że wykorkuję w tym momencie ze śmiechu. Drugi raz parsknąłem rechotem, gdy pokazano, jak minister Kopacz przekonywała w styczniu 2011r. w Sejmie, że każdy skrawek ziemi pod Smoleńskiem był przebadany genetycznie. Tylko, że to był już inny śmiech, taki czarny i ponury, który rychło przeszedł w złość.
Bo w końcówce "Anatomii Upadku" widzowi nie jest już raczej do wiwatu. Wdowa po generale Franciszku Gągorze wspomina, że w dwa tygodnie po pogrzebie jej męża, Rosjanie przesłali do Polski resztki zwłok do tzw. dochówku. Chwilę później dokument prezentuje nagrania z konferencji prasowej premiera, na których to wyraźnie widać, jak Donald Tusk poniża Anitę Gargas i w pokracznych słowach unika odpowiedzi na jej pytanie odnoszące się do katastrofy. Zapytany przez dziennikarkę "GP", dlaczego unika odpowiedzi, niewzruszony oparł jedynie cynicznie, że jest mu przykro, ale "takie jest życie". Anita Gargas przedstawiła również - bardzo zręcznie, jak przystało na dokument - sznurek zdarzeń, doprowadzający do przeprowadzenia badań miejsca katastrofy. Najpierw był bunt rodzin smoleńskich, który wymusił na prokuratorach ekshumacje i wyjazd do Smoleńska, potem był ich powrót i odkrycie trotylu, którego tam przecież nie było oraz na zakończenie konferencja prokuratorów z grudnia 2012r., na której śledczy zaprzeczyli swoim własnym zaprzeczeniom sprzed miesiąca. Po prostu, danse macabre.
Zwieńczeniem dokumentu jest zaprezentowanie tumanowatego wystąpienia Bronisława Komorowskiego z maja 2010r., w którym przekonywał on mentorskim głosem wiejskiego proboszcza, że w czasie posmoleńskiej traumy państwo polskie zdało egzamin; w tle tego wystąpienia pokazano w filmie ujęcia z miejsca katastrofy, na których polskie flagi, przepasane kirem i zdobione pamiątkowymi wieńcami, umaczane są w błocie, porozrzucane po kałużach, a w gdzieś daleko w tle, w opuszczonym składziku po wapnie, leżą jak śmieci z wysypiska szczątki samolotu, w którym życie stracił polski prezydent i 95 zaproszonych przez niego Tamtego Dnia gości.
Gdyby Donald Tusk miał w sobie chociaż krztynę honoru, to po emisji filmu Anity Gargas zgoliłby swojej "minister zdrowia" głowę i odstawił wagonem pod rosyjską granicę. Zaś w swoją głowę wycelował pistolet, z kulką przyszykowaną do palnięcia. Gdyby miał chociaż krztynę...
