Poprzednią rocznicę Katastrofy spędziliśmy pod czujnym okiem policjantów wyposażonych w pałki i kaski. Pałac Prezydencki był otoczony barierkami, tak jakby zebrała się przed nim zgraja chuliganów i wandali.
Społeczeństwo było podzielone. Władza zorganizowała obchody na Powązkach. Ludzie, którzy chcieli upamiętnić ofiary Katastrofy i wyrazić swoje wołanie o prawdę przyszli na Krakowskie Przedmieście. Ci którzy nie mogli przyjechać do Warszawy byli na uroczystościach w swoich miastach. Ale większość społeczeństwa do tej sprawy odnosiła się wrogo, lub obojętnie.
Polecam Państwu film, który miałem przyjemność współtworzyć, przedstawiający tych, którzy przyszli wtedy przed Pałac Prezydencki. Zapewne, w niektórych z nich rozpoznaja Państwo znajome twarze - nie tylko Ewy Stankiewicz i Piotra Lisickiego - wielu z wypowiadających się wybieranych przez nas przypadkowo i nie znanych nam wcześniej uczestników tych uroczystości pojawia się w różnych miejscach, przy różnych okazjach. Są członkami patriotycznych organizacji, działają dla Polski.
Mówią o swoich uczuciach i przemyśleniach. Wyrażają nadzieje - na ujawnienie prawdy o Katastrofie, na ukaranie winnych, na poprawę sytuacji naszego kraju i społeczeństwa, ale też obawy co do przyszłości i możliwości zmiany społeczeństwa polskiego.
Mineło sporo czasu, przeżyliśmy kolejne wybory - partia której przedstawiciele są odpowiedzialni za śmierć Prezydenta Rzeczypospolitej, oraz wielu wybitnych przedstawicieli Narodu Polskiego dostała w swoje ręce niemal pełną władzę. Wielu się zniechęciło.
Ale potem przyszły też pozytywne zdarzenia. 11 listopada ubiegłego roku klikadziesiąt tysięcy ludzi przeszło w Marszu Niepodległości. 13 grudnia, 1 marca odbyło się mnóstwo patriotycznych manifestacji, marszów... Również w marcu dziesiątki tysiące ludzi maszerowało w obronie telewizji, która jako jedno z nielicznych mediów faktycznie chce pokazywac prawdę - także o Katastrofie Smoleńskiej. Polacy tłumnie wsparli Węgrów w ich walce. Teraz wielu Węgrów zapowiada przyjazd do Warszawy 10 kwietnia. Rok temu widziałem węgierskie flagi na Krakowskim Przedmieściu. Teraz zapewne będzie ich dużo więcej.
Jeden z wypowiadajacych się w filmie ludzi mówi, że dopiero puste portfele przemówią do ludzi. Wygląda na to, że miał rację. Dopiero gdy społeczeństwo zaczęło odczuwać na własnej skórze skutki skandalicznych rządów, zaczęło się im sprzeciwiać. Tak było z ACTA, tak jest z podwyższeniem wieku emerytalnego. To ciągle drobne wybiórcze i nieukierunkowane protesty. Ale na początek dobre i takie.
W dzień rocznicy rozpoczęli akcję namiotową Solidarni 2010 pod przewodnictwem Ewy Stankiewicz. Niestety odzew społeczeństwa był zbyt słaby by akcja zakończyła się sukcesem. W jakimś stopniu zrealizowano tylko dwa z czterech postulatów (z czterech urzędników których odwołania domagali się Solidarni do dymisji podał się tylko Bogdan Klich, dokonano także ekshumacji ciał kilku ofiar Katastrofy)
Jak się zmieniliśmy od tamtej pory? Czy teraz odzew byłby większy? Czy jesteśmy lepiej zorganizowani? Czy mamy więcej zapału, determinacji, umiejetności i chęci współpracy? Czy jesteśmy gotowi podjąć zwycięską walki o Prawdę i o nową, lepszą Polskę?
Cezary Kłosowicz
