Marazm, smutek i rozczarowanie. To coraz bardziej donośne głosy ludzi prawicy w Polsce. Czołowa partia opozycyjna coraz mniej bowiem przypomina realną opozycję i coraz mniej ma polskim konserwatystom do zaproponowania.
Pokazał to chociażby wczorajszy Marsz, który pomijając jego nieliczność, odarł ze złudzeń tych, którzy liczyli że z ust Jarosława Kaczyńskiego usłyszą realną ofertę polityczną.
Prawo i Sprawiedliwość jako największa formacja opozycyjna jest bardzo słaba. Coraz więcej osób rozumie, że ugrupowanie Jarosława Kaczyńskiego nie ma najmniejszych szans na objęcie władzy w Polsce. Jednakowoż to nie to jest największym powodem do smutku dla szeroko rozumianego obozu patriotycznego. To co martwi najbardziej to brak forsowania przez PiS jasnego projektu politycznego oraz brak ustaw które do zbudowania lepszej Polski mają doprowadzić.
Trudno dziś wskazać jakiekolwiek jasne, konkretne i zrozumiałe ustawy i pomysły PiSu, które docierałyby do świadomości publicznej. Nie jest to spowodowane lewicowo-liberalnym charakterem mediów w Polsce, ale zwyczajnym brakiem oferty programowej największej partii opozycyjnej. Jeśli porozmawiamy zaś z wyborcą Prawa i Sprawiedliwści, to na pytanie jakiej chce Polski, odpowie on zapewne po prezesie Kaczynskim, że niepodległej, sprawiedliwej i solidarnej. Kiedy dopytamy o konkrety, zapewne zamilknie bądź zacznie agresywną wymiane zdań. Retoryka PiSu doszła bowiem do ściany, a za hasłami i truizmami niestety nie kryje się żadna szczera i merytoryczna wola reformy sytuacji w Polsce.
Rezygnacja PiSu z projektu 4RP, a więc utrącenie celu i głownej osi ideowej partii było jednoznaczne z rezygnacją Prezesa z podjęcia realnej walki z okrągłostołowym układem. W istocie oznaczało to rezygnację z wielu kluczowych tez programowych i zmiana strategii: z walki, aktywizacji społecznej i budowania na strategię dryfowania w głównym nurcie i zastąpienie realnych działań polityką hasłową i wiecową. Kolejnym skutkiem wywieszenia białej flagi przez PiS stało się zamkniecie się partii w niezwykle wąskim gronie politycznym i okopanie się w twierdzy kilku dziennikarzy i kilku pism. Układ 3RP okazał sie dla Kaczynskiego za silny, a prezes tak naprawdę przeszedł już na emeryturę, zaś mozolne wysiłki publicystów żyjących z 'opozycyjności' PiSu przynoszą coraz słabsze efekty. Pokazała to chociażby słabość wczorajszego Marszu.
Pogłębia się marazm w obozie patriotycznym, widać coraz większe zrezygnowanie, a sytuacja zaczyna przypominać coraz mocniej lata 80' ubiegłego wieku. Jarosław Kaczynski zapowiada obalenie rządu Donalda Tuska, tym razem termin ustanowił na styczeń. Tyle, że w to iż Kaczyński obejmie za miesiąc władzę nie wierzy już chyba nikt, nawet ludzie w Klubach Gazety Polskiej. Tak jak nikt z konserwatystów nie ufa i nie poprze ludzi pokroju lewicowego demokraty Piotra Glińskiego. Nieporadność i ideowa pustka Prawa i Sprawiedliwości staje się coraz mocniej widoczna i szczypie w oczy coraz większe rzesze zwolenników tej partii. Lekcja, jaką powinni wyciągnąć z obecnej sytuacji konserwatyści jest taka, by nie lokować swych uczuć w partie polityczne, ale w oddolne inicjatywy i budowanie stowarzyszeń, organizacji, czyli jednym słowem stawianie idei i programu ponad bieżące interesy partyjne.
