Zamierzałam tę listę jeszcze chwilę dopieszczać, a przynajmniej uzupełnić o wszystkie przegapione premiery. Ale z pobieżnej lektury rocznych podsumowań innych autorów wnoszę, że podstawowym i jedynym kryterium w wypadku podobnych tekstów jest ich aktualność. Dlatego publikuję swoją wyliczankę, taką trochę w koszuli nocnej i jednej skarpetce, ale za to własną. I mogę wreszcie odetchnąć z ulgą, bo zrobiłam swoją rysę na monolicie opinii, wg którego wybitnymi filmami 2009 były "Odlot", "500 dni miłości" albo "Dom zły".
W każdej z poniższych wyliczanek kolejność jest alfabetyczna. Jeśli któryś film gdzieś recenzowałam, tytuł jest podlinkowany. O innych ćwierkałam na moim Twitterze.
Nie znalazłam odwagi, by obejrzeć "Antychrysta" - bynajmniej nie z powodów wyznaniowych, które w moim przypadku nie istnieją, ani "Transformers: Zemsta upadłych" czy "Idealnego faceta dla mojej dziewczyny" (choć tu akurat z powodu gołego tyłka Wojewódzkiego przez chwilę się wahałam).
OCZAROWANIA
"Avatar" - technologiczna rewolucja i słodka chwila dla dziecka, które steruje naszym cielskiem
"Biała wstążka" - o moralności, z bergmanowską elegancją i bezpardonową skutecznością Hanekego. Zostaje w głowie
"Brüno" - Sacha Baron Cohen odwala robotę szambiarza w kanale między kinem a socjologią. Można zatykać nos albo zaakceptować fakt, że zachodnia cywilizacja tu i ówdzie śmierdzi
"Droga do szczęścia" - kolejny majstersztyk Mendesa. Efekt wiadra zimnej wody dla samooszukujących się marzycieli
"Dystrykt 9" - najlepsze s-f od wielu, wielu lat. Angażuje oczy, mózg i serce w równym stopniu, co jazda autostradą pod prąd
"Gomorra" - medal dla wszystkich zamieszanych w to niezwykłe filmowe doniesienie na włoską mafię
"Gran Torino" - wreszcie udało się Eastwoodowi tak odważyć patos, morał, przemoc i swoją specyficzną mimikę, że da się to jeść. I to ze smakiem
"Lektor" - abecadło moralności, od którego to widz spada z fotela. I znów genialna Kate Winslet
"Przerwane objęcia" - oszałamiająca estetycznie podróż po kinowych fascynacjach Almodovara, wprost do wnętrza jego uwodzicielskiego umysłu
"Rewers" - doskonałość roku w polskim kinie. Po prostu
"Slumdog: Milioner z ulicy" - Boyle rozciął brzuch Bollywoodu i wyjął z niego ledwie żywe Indie
"Spotkanie" - przykład udanego (w odróżnieniu od "Solisty"), nienachalnego filmu zaangażowanego
"Walc z Baszirem" - zderzenie formy i treści absolutnie unikalne
"Wątpliwość" - duszna i z cyniczną precyzją rozegrana psychodrama, która obnaża mielizny czarno-białego myślenia i gry pozorów
"Zapaśnik" - przejmująco szczera opowieść o Ameryce, w której aktor i bohater doskonale się rozumieją
"Zero" - pierwsza dobra polska mozaika, którą z pewnością pobłogosławiłby Innaritu. Pobudza raczej intelekt, a nie emocje
ZNIESMACZENIA
"Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia" - kto po raz wtóry klepnął ten nonsensowny scenariusz?!
"Jagodowa miłość" - Kar Wai odarty ze wschodniej tajemnicy okazał się banalny
"Siedem dusz" - Will Smith próbuje brać widza na oczy baseta, potworna szmira
"Tatarak" - gdyby nie śmierć Kłosińskiego, Wajda miałby materiał na szkolną etiudę
"Wino truskawkowe" - nawet pijany jabolem flecista nie ożywi zombie
"Zmierzch" - autorzy dialogów Isaury i Leonsio najwyraźniej nie mieli pojęcia o kiczu
NIE DOROSŁY DO OCZEKIWAŃ
"Afonia i pszczoły" - kolszczyzna w najgorszym wydaniu
"Che. Rewolucja" - o facetach snujących się po lesie i poklepujących po plecach
"Dzieci Ireny Sendlerowej" - historyczny fast food
"Odlot" - gdyby nie 3D, nie byłoby o czym mówić. Po "Wall-E" i "Ratatuju" ro raczej nędzna uczta
"Terminator: Ocalenie" - klasa C i jeszcze nudne
"Vicky, Christina, Barcelona" - zachwyty starca nad przygodami łóżkowymi młodych panienek
"Wojna polsko-ruska" - bełkotliwe, nadęte i nakręcone jak teratr tv
"Wrogowie publiczni" - wyprane z emocji widowisko
"Zack i Miri kręcą porno" - obleśnie statyczne
