W nawiązaniu do tekstu Partisan Gardening'a o panu Kaczyńskim.
Dodałbym, że pan Kaczyński jest romantykiem i ma romantyczną wizję polskiej polityki, a romantyczny bohater zazwyczaj niezrozumiany jest i samotny. Jego partia nie jest ani praktyczna ani pragmatyczna - jest romantyczna.
Wizja Polski pana Kaczyńskiego nie jest adresowana do zwykłych „zjadaczy chleba”, ale do „zjadaczy chleba w aniołów przerobionych”. To jest wizja zachwycająca, Wielka i Piękna. Odwołuje się do pewnika, że „jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy”, więc nie obchodzi go Polska – „satelita pańskich (europejskich) klamek”, ponieważ jego Ojczyzna została ufundowana na romantycznej idei, mesjanizmie, powstaniach; na legendzie AK i Żołnierzy Wyklętych; na protestach 1956, 1968, 1970, 1976, 1980-81, na robocie konspiracyjnej stanu wojennego i nauczaniu Jana Pawła II. To są kamienie węgielne Polski takiej, jaką chciałby widzieć.
Teraźniejsza Polska to w mniemaniu pana Jarosława, karykatura państwa i narodu, Polska bez ducha.
Zakładając, że Polaków stać na romantyczne porywy,chce wykorzystać to dla politycznych celów, obudzić śpiących rycerzy i pokonać armię Mordoru. Czy to coś więcej, czy tylko strategia ?
No cóż - znając mechanizmy polityki trzeba się zgodzić, że to strategia.
Niedobrze jednak byłoby, gdyby to była t y l k o strategia.
