Kościół może się różnie zachować podczas wobec państwa. Może wspierać polityków, może im przeszkadzać, może pozostać neutralny. Pierwszego doświadczył PiS, drugiego Unia Wolności, trzeciego pozostałe ugrupowania. Z tym że neutralność może być życzliwa i nieprzyjazna. Różnie bywało, ale zawsze jakoś odpowiadało na stosunek polityków do Kościoła.
Skuteczności oddziaływania duchownych sprzyja rozbudowana struktura organizacyjna, hierarchiczna organizacja i łatwość inspirowania opinii publicznej. Każde więc ugrupowanie musi się liczyć z potęgą kleru. Ba, każdy polityk.
Lewica nie była pozornie rozpieszczana przez duchowieństwo, mimo że nawet komuna zabiegała o jego łaski. Nasi bojownicy o sprawiedliwość społeczną nie mogli więc utyskiwać na kościelne obstrukcje. Wyjątkiem był coroczny okres marszów równości, w których mniej ostrożni lewicowcy prezentowali laicyzm. Skutek był taki, że poza koncesjami materialnymi zły stosunek do LGBT stał się miernikiem powolności polityków dla kleru.
Ponieważ nie wypada w XXI wieku głosić skrajnie obskuranckich haseł, wymyślono, że LGBT to ideologia i to ją zastępczo zwalczano. Prezes rzecz próbował ratować twierdzeniem, że tolerancja tak, ale afirmacja nie. Jednak w wyniku wyścigu do najwyższych łask ezopowy język został odrzucony.
Wydaje się, że minister Czarnek osiągnął w tej konkurencji największy sukces. W swoich wypowiedziach odniósł się do ludzi, nie ideologii, co skwapliwie wykorzystała opozycja. I mamy wniosek o wotum nieufności.
Więcej, ma on szansę na powodzenie. Już wiadomo, że koło Girzyńskiego raczej poprze opozycję. Wydaje się, że podobnie postąpią kukizowcy. Przecież ich szef nie może się wyprzeć wymowy swej piosenki – ZChN zbliża się. Jak jeszcze gowinowcy potwierdzą to, że naprawdę są przeciwni dzieleniu Polaków, to mamy spektakularną klęskę.
Kibole nie obalili rządu Tuska, mimo zapowiedzi. Geje mogą obalić partię Kaczyńskiego, chociaż nie zapowiadali. Z konfuzją dla Kościoła, który notuje coraz mniej osób, uczestniczących w obrzędach.
Nic więc dziwnego, że Episkopat przeprasza również za partyjnictwo.
