Niemal 3 lata temu w Turcji odbyło się referendum konstytucyjne, które było początkiem systemu prezydenckiego w tym kraju. Warunki głosowania były dość nietypowe, bo odbywało się ono podczas stanu wyjątkowego wprowadzonego po nieudanym zamachu stanu dziewięć miesięcy wcześniej. Oznacza to, że opozycja miała bardzo ograniczone możliwości prowadzenia kampanii, szczególnie w zakresie dostępu do środków masowego przekazu i organizacji zgromadzeń publicznych.
W tej sytuacji nie było wielkiego zdziwienia, że stronie rządowej udało się przepchnąć wszystko to, co chciała. Obserwatorzy z OBWE nie doszukali się nieprawidłowości przy samym głosowaniu, ale kampania, będąca w zasadzie farsą, skłoniła do ich do zaopiniowania referendum jako "wolnego, ale nieuczciwego".
Dlaczego o tym wspominam, niemal 3 lata po tych wydarzeniach? Bo teraz w Polsce stajemy w obliczu wyborów, które zapowiadają się podobnie. 10 maja pójdziemy do urn wybrać głowę naszego państwa. Prezydenta. Pójdziemy, bo rząd nie widzi powodu, żebyśmy nie szli.
Rzeczywiście wiele się może przez prawie dwa miesiące zmienić i zagrożenie epidemiologiczne może do tego czasu wygasnąć, więc sam proces wyborczy nie będzie dla nikogo zagrożeniem. Być może do czasu wyborów nikt już nie będzie objęty kwarantanną i każdy uprawniony będzie mógł bez przeszkód skorzystać z czynnego prawa wyborczego. Te wybory nadal mogą być wolne.
Natomiast te wybory już z całą pewnością nie będą uczciwe. Tak, jak w Turcji 3 lata temu, tak i dziś w Polsce opozycja nie ma możliwości prowadzenia kampanii wyborczej na równych zasadach, co obóz skupiony wokół partii rządzącej. Bo jak tu prowadzić kampanię wyboczą, jak nie można nawet spotkać się z wyborcami?
Nadal wierzę, że nasza demokracja jest na innym poziomie niż turecka. Wciąż wierzę, że będziemy mogli wybrać naszego Prezydenta w głosowaniu, które będzie nie tylko wolne, ale i uczciwe. Tylko by tak się stało, te wybory nie mogą się odbyć 10 maja.
