Ptaki i ludzie -studium życia i śmierci
Życie ptaków jest urzekające i kolorowe, czasami okrutne i tragiczne. Lecz jednak jest fascynująco piękne i ptaki, podobnie jak ludzie, z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu są niesłychanie do niego przywiązane. Ptaki instynktownie czują, że jak każde żywe stworzenie w momencie narodzin, podpisują niemy pakt ze śmiercią. Ludziom życie miesza się ze śmiercią, bo jak pisał Paul Valery – śmierć mówi do nas głębokim głosem, aby nic nie powiedzieć. Płynący czas i nieruchoma, przyczajona i nieobecna śmierć to dwie niezmienne rzeczy w życiu ludzi i ptaków. My ludzie- jak mawiał Oskar Wilde, żyjemy w rynsztoku i tylko niektórzy z nas patrzą w gwiazdy, natomiast większość ptaków może śmiało spojrzeć prosto w słońce i wznieść się ponad poziomy. Mądre ptaki patrzą na ten rynsztok z wysoka, zapewne podśmiewując się w duchu z tego padołu ludzkiego pełnego łez i nieszczęść wszelakich..
Ich życie jest pełne słońca, bezkresnych lotów, porywów wiatru, bajecznych barw i widoków, miłości, romansów, związków mniej lub bardziej trwałych. Ptaki jak ludzie, kochają się i zdradzają, zakładają rodziny, rodzą dzieci, wychowują potomstwo, organizują się w różne grupy, anektują obszary i terytoria, oszukują, grabią i zabijają. W końcu są prawie szczęśliwe, podobnie jak ich starsi bracia.
I wtedy to życie, wdawało się trwające bez końca, nagle okazuje się krótkie. Jest nieoczekiwanie lub oczekiwanie- skończone. Odchodzi.
Ptaki i ludzie, tak na pozór różniący się od siebie, ziemscy bracia, paradoksalnie są jednak sobie równi. Równi, ponieważ umierają.
