Uzupełnienie zasad dynamiki Newtona.

  23.01.2018

           Uzupełnienie zasad dynamiki Newtona.

 

     Wpis ten jest fragmentem z opracowania na te-

mat masy, bezwładności i grawitacji nad którymi

to zagadnieniami obecnie pracuję.

     Druga zasada dynamiki Newtona odnosi się je-

dynie do układów inercyjnych.

     Jeśli na ciało nie działa żadna siła, lub działają

siły, które się równoważą to pozostaje ono w spo

czynku, lub porusza się ruchem jednostajnym.

Zasada ta dotyczy tylko układów inercyjnych.

Jest to zastrzeżenie mocno kuriozalne, ponieważ

kiedy odniesiemy je do równania ruchu przyśpie-

szonego to występuje w nim równoważność siły

przyśpieszającej ciało z jego siłą bezwładności.

Równość  ta wynika z równości przyśpieszenia na-

dającego ciału prędkość i przyśpieszenia bezwła-

dnośności. W takim przypadku masa nie powinna

zmieniać swojej prędkości.

Analogiczna sytuacja występuje w ruchu po okrę-

gu ze stałą prędkością v.

W jej efekcie powstaje siła odśrodkowa i siła doś-

rodkowa, które posiadają identyczne wartości i

takie same przyśpieszenia. Efektem takiego zjawi-

ska powinno być powstanie ruchu wzdłuż prostej

stycznej do promienia, a nie wokół środka obrotu.

Pozornie zjawisko jest to jeszcze bardziej skompli-

kowane, ponieważ oba przyspieszenia powstają

wskutek ruchu  jednostajnego wokół środka obro-

tu. Ernest Mach i Albert Einstein byli przekonani,

iż siła odśrodkowa, która wówczas powstaje wyni-

ka z oddziaływania wirującej materii z pozostałą

materią Wszechświata.

     Jak można zauważyć wymienione wcześniej nie-

konsekwencje kładą się poważnym cieniem na lo-

gice zasad dynamiki. Osobiście posiadałem wiele

wątpliwości podczas rozwiązywania zadań z bez-

władnością w tle. Nie pozostało mi nic innego jak

zaakceptować taką konstrukcję i rozwiązywać je

podług obowiązującego schematu.

    Zaproponuję teraz nieco zmodyfikowane brzmi-

enie drugiej zasady dynamiki.

     Jeśli na ciało nie działa żadna siła, lub działają

siły, które się równoważą to pozostaje ono w spo

czynku, lub porusza się ruchem jednostajnym.

Gdy na ciało działają siły nierównoważące się to

powstaje wówczas przyśpieszenie a skierowane

wzdłuż działania siły wypadkowej, jak również

przyśpieszenie bezwładności o przeciwnym zwro-

cie i wartości  1/3 a. Na skutek tego ciało porusza się przyśpieszeniem o wartości 2/3 a.  

     Jak mi się wydaje definicja ta nie spowoduje

zbyt dużych zmian dla ruchu przyśpieszonego pro-

sto liniowego, lecz w odniesieniu do ruchu po

okręgu skutki jej mogą być szokujące.

Podczas wirowania wokół stałego środka powsta-

nie siła dośrodkowa o wartości a, oraz siła odśro-

dkowa równa 1/3 a. W efekcie wirująca masa bę-

dzie stale poruszała się w  kierunku punktu obrotu

z przyśpieszeniem 2/3 a.

Na skutek takiej interpretacji Ziemia zbliży się do

Słońca na odległość 100 mln. kilometrów i będzie

kążyła wokół niego zaledwie z prędkością 20 km/s.

Nie bardzo podoba mi się wizja roztopienia naszej

planety przez jego życiodajne promienie.

Strach wspominać jak zmienią się jeszcze wzaje-

mne proporcje w budowie atomów.

Optymistyczną wiadomością w tym tyglu pesymi-

zmu jest nadzieje na odkrycie pochodzenia grawi-

tacji.

    Mam nadzieję, iż znajdzie się kilka osób, które

odniosą się do tej publikacji. Proszę o nie podno-

szenie kwestii w jaki sposób wszedłem w posiada-

nie informacji o wzajemnym stosunku sił i przyś-

pieszeń wcześniej zaprezentowanych. Bardziej

istotne jest w tym momencie, czy takie podejście

ma jakikolwiek sens.

    Ja ze swojej strony przyrzekam, iż jeśli nie zała-

mię się pod wpływem oburzenia Szanownych Dy-

skutantów to postaram się o przedstawienie do-

wodów na moje  tezy.