Ordynacja w Polsce nie tylko nie gwarantuje mandatów tym co pokonają próg , ale również nie gwarantuje zwycięzcy największą reprezentację w Sejmie.
Od kilku dni, wszystkie bez wyjątku, sondaże dają bezpieczną przewagę PiS nad PO. Nikt jednak nie zastanawia się, skąd to poparcie przychodzi. Dużo wskazuje, że nie przychodzi ono symetrycznie, a głównie z Małopolski, Podkarpacia, Podlasia oraz województw świętokrzyskiego i lubelskiego.
Co to ma do rzeczy? A to, że mimo wzrostu liczby Polaków deklarujących poparcie dla PiS w kraju w jego większości terytorialnej, prawdopodobne jest zwycięstwo PO. Co za tym idzie, w większej niż PiS, ilości okręgów PO będzie miało pierwszeństwo w podziale mandatów. Dodatkowo, jeżeli w okręgach, gdzie PiS będzie mocno wygrywał, frekwencja będzie wyższa niż średnia krajowa może sie okazać, że nawet porządna przewaga siegająca 5% może nie wystarczyć. Zobrazować może to prosty, absurdalny (aczkolwiek pokazujący prawidłowo mechanizm) przykład: jeśli w okręgu białostockim (całe woj. podlaskie) poszłoby do urn 100% uprawnionych i wszyscy zagłosowaliby na PiS, ta partia otrzymałaby aż 946 tys głosów i tylko 15 mandatów. Bo tyle ma ten okręg. W 2005 roku PiS zdobył 3,1 mln głosów w całej Polsce.
Taką możliwość potwierdza aktualny sondaż na temat wyborów do Senatu. Platforma w nim wygrywa. Wybory do Senatu maja inny charakter, korelują bardziej z rozkładem przestrzennym poparcia niż z tym w całym kraju. Z tego wynika, że PiSowi rośnie tam gdzie i tak byli silni i głównie tam działa ich wyborcza retoryka znajdując coraz to nowe pokłady elektoratu.
Gdyby tak się stało, że PIS wygrywając, przegra w podziale mandatów byłby konstytucyjny skandal. Konstytucja pisze wprost: wybory muszą dać wynik proporcjonalny. Nienaruszalną istotą proporcjonalności wyborów jest to, że ten co dostaje więcej głosów dostaje też więcej (lub równa ilość) mandatów.
