Z racji wykonywanego zawodu staram się nie wypowiadać na temat postępowań sądowych, którymi żywo interesuje się opinia publiczna, a więc i media. Z praktyki wiem, iż ferowanie przedwczesnych worków bywa krzywdzące dla podejrzanego, czy oskarżonego i zgubne dla orzekającego (vide: wypowiedź ministra Ziobro o doktorze G.). Również w efekcie wielu postępowań lustracyjnych okazywało się, iż miotane oskarżenia nie znajdywały odzwierciedlenia w materiale dowodowym, a zatem formułowanie jakże destrukcyjnych zarzutów było zdecydowanie przedwczesne, o ile wogóle zasadne.
Oczywiście swoista żądza oglądania spektaklu, w którym osoby publicznie rozpoznawalne, osoby które przynależą do establishmentu określonego środowiska albo nawet całego społeczeństwa są stawiane pod zarzutem rodem z kodeksu karnego jest przejawem małostkowości. Oto bowiem zatrzymanie lekarza, celebryty ma stanowić widomy znak działania wymiaru sprawiedliwości. Otóż, tak nie jest. Jest to jedynie przesłanka kierująca nas ku stwierdzeniu, iż nie ma grup, środowisk, zgromadzeń które były zbudowane z ludzkich ideałów. I tylko tyle.
Niepokojące jest jednak coś innego; przerażające tempo publicznego orzekania o winie. Głośna sprawa DSK; podejrzany został okrzyknięty gwałcicielem tuż po pierwszych „newsach”, a w konsekwencji kolejnych czynności organa ścigania zrezygnowały ze stawiania najcięższych zarzutów. W państwie prawa jedną z podstawowych zasad jest: zasad domniemania niewinności. Sądy ją oczywiście stosują, ale pozostanie ona wyłącznie instytucją systemową, jeżeli społeczeństwo nie nauczy się jej stosować na co dzień.
Dziś zatrzymano pana Gromosława Czempińskiego. Ciekaw jestem ilu komentatorów, uzna go za winnego nim zajdzie słońce?
