Urodzona na początku lat 90. znajoma spytała mnie na facebooku o co właściwie chodzi z tym Wałęsą. Jako osoba będąca ofiarą hankowej reformy edukacji o historii PRLu wie niewiele. Za to trzykrotnie przerabiała starożytność. Nie można nie pomóc damie w potrzebie, więc krótko wyjaśniłem sprawę agrenturalnej przeszłości Lecha Wałęsy. Po zastanowieniu się stwierdziłem, że w zasadzie jest na to potrzebny kilkugodzinny wykład. Rzecz dosyć trudna do wykania, więc zamiast tego postanowiłem napisać kilka notek na blogu.
Zanim zacznie się opisywać konkretny przypadek TW Bolka trzeba wyjaśnić dwie rzeczy: jak opisywana jest historia PRLu w III RP i czym jest komunizm na przykładzie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Drugą sprawę przedstawię w drugiej notce, tutaj ograniczę się do przedstawienia ładu III RP.
Podstawowym terminem, który służy wyjaśnieniu funkcjonowania mediów III RP jest Salon. To termin ukuty przez Waldemara Łysiaka wywodzi się od "Salon (przestarzałe) - a) Elitarne zebranie towarzyskie odbywające się stale w danym domu b) grono uczestników tych spotkań". Cechą Salonu III RP jest posiadanie lewicowo-liberalnego (lewackiego) światopoglądu oraz opiniotwórczość (czyli możliwość oddziaływania na opinię publiczną). Cechą charakterystyczną jest hierarchiczność (osoba stojąca wyżej w hierarchii ma zawsze rację). To zresztą spowodowało degenrację środowiska - spetryfikowana hierarchia nie dopuszczała świeżej krwi.
Legitymizacją głównych postaci Salonu był udział w opozycji antykomunistycznej. Ponieważ nie tylko oni działali w opozycji konieczny był jakiś sposób by tak opisywać historię PRLu, żeby przedstawiać "swoich" w sposób dobry, a "nie-swoich" dyskredytować. Przykład: Jarosławowi Kaczyńskiemu cały czas wypomina się, że nie został internowany na początku stanu wojennego. (internowanie - zamknięcie w odosobnieniu, stosowane wobec dysydentów, żeby odróżnić od zwykłego aresztowania). Inny przykład - Henryka Krzywonos, gdy w 2009 roku nabluzgała na Jarosława Kaczyńskiego nagle z nszerzej nieznanej osoby stała się "legendarną tramwajarką". Jak to z legendami bywa - w tej jest niewiele prawdy. Wrócę do tego przykładu za jakiś czas podczas opisywania strajków w Gdańsku w 1980.
Do tego potrzebna jest jedna rzecz: władza nad miediami. Władza nie polegająca na cenzruowaniu nieprzychylmnych treści raczrej nad tym co się nazywa z angielska "agendą" - jedne tematy się grzeje, inne pomija milczeniem (np . o tym telewizje nie mówiły zbyt głośno). Dla sprawy Wałęsy ważne jest, że w był wrogiem Salonu w latach 1990-92, a potem stał się jego pieszczochem. Kwestia czemu tak się stało - w odcinku o Nocnej Zmianie.
Zdaję sobie sprawę, że ta notka może być niezrozumiała, ale bez takiego wstępu nie byłby w stanie opisać przeszłości. Następna część: Komunizm i PRL.
