Teza ryzykowna, ale mocno prawdopodobna. No bo jak ocenić taką wypowiedź Tomasza Wróblewskiego?:
„- Wróciłem do „Rzepy”. Najpierw poszedłem do prezesa Godłowskiego, żeby opowiedzieć o spotkaniu. Godłowski był już po rozmowie z Hajdarowiczem - powiedział, że teraz wszyscy razem powinniśmy porozmawiać. Dodał, że prezes postanowił wrócić wcześniej z Barcelony, żeby być na miejscu w czasie publikacji. Połączyliśmy się Skypem, zrelacjonowałem spotkanie i powiedziałem wtedy, że źródłem Gmyza są prokuratorzy. Doprecyzowałem nieco, że chodzi o trzech prokuratorów, opisałem kim są w strukturze, dodałem, że jedna osoba jest spoza prokuratury, ale wszyscy mieli dostęp do dokumentów - wyjaśnia okoliczności powstawania artykułu.”
Były redaktor naczelny „Rzeczpospolitej” zadebiutował dzisiaj w roli reżysera – na You Tube
http://youtu.be/Amw46EdkAdg opublikował swoje dwudziestominutowe wystąpienie, w którym ujawnia kulisy publikacji artykułu Cezarego Gmyza „Trotyl na Tupolewie”. Gmyz odmówił ujawnienia źródeł. Teraz okazuje się, że ich dane poznał wydawca!
„Rzeczpospolita” w ubiegłym tygodniu napisała, że na wraku samolotu Tu-154M w Smoleńsku prokuratorzy znaleźli ślady trotylu i nitrogliceryny. Posady w efekcie stracili Wróblewski, Gmyz i dwaj inni kierownicy działu krajowego.
Czasem lepiej milczeć, a nie komentować. „Film” Wróblewskiego i niektóre jego tezy są kuriozalne. Wróblewski zaprzecza wersji Czarka Gmyza, że prace nad artykułem trwały długo. Były redaktor naczelny „Rzeczpospolitej” mówi o TYGODNIU przygotowań. Tekst był gotowy 29 października. Podważa w ten sposób wiarygodność dziennikarza.
„- Informacje o ustaleniach prokuratorów w Smoleńsku mieliśmy tydzień przed publikacją (30 października – red.). Czarek Gmyz kontaktował się ze swoimi źródłami w prokuraturze. To ten sam autor, który przyniósł nam wcześniej informację o aferze hazardowej, ostatnio pisał o wpadce MSZ z PIT-ami wysyłanymi do białoruskich opozycjonistów. Ten sam autor zapewniał teraz, że te źródła też są w pełni wiarygodne. To nie był początkujący autor - podkreśla.”
Wróblewski wskazuje też krąg informatorów Cezarego Gmyza - że trzech z prokuratury i jedna, która miała dostęp do materiałów śledztwa i ekspertyzy. Mówi też w materiale na You Tube o artykułach Anny Marszałek i Bertolda Kittla o wojewodzie śląskim i jego biznesowym otoczeniu oraz o ówczesnym szefie MON R. Szeremietiewie. Zarzuty podnoszone w tych artykułach nie potwierdziły się w późniejszych procesach. Tu wyszły moim zdaniem kompleksy Wróblewskiego, który wtedy był naczelnym Newsweeka. Skandalem jest moim zdaniem jego „wylewność” na temat informatorów Cezarego Gmyza. Po co?
Ujawnienie przez byłego naczelnego „Rzepy” dosyć szczegółowych informacji na temat źródeł C. Gmyza oznacza ułatwienie ich „namierzenia”. Oto dowód z filmu Wróblewskiego:
„- Wciąż trwało spotkanie prokuratorów, jego informator mógł - jak twierdził - spotkać się dopiero po 20.30. Siedział na naradzie, która zaczęła się zaraz po mojej wizycie u Seremeta. Przed 22, o ile pamiętam, Czarek wrócił ze spotkania, zapewniając: „tak, to był trotyl” – mówił T. Wróblewski.
Krąg osób dopuszczonych do tajemnicy śledztwa jest ograniczony (wiem o 10 prokuratorach). Bez trudu można dokonać selekcji potencjalnych informatorów, pobrać bilingi i, dzięki informacjom z logowania telefonów komórkowych do stacji BTS, stwierdzić czy, gdzie i kiedy doszło do spotkania. Możliwości inwigilacji dziennikarzy i ich informatorów jest wiele.
Wciąż nie mogę pojąć czemu (a może komu?) ma służyć ten występ byłego naczelnego „Rzepy”? Jako wieloletni korespondent w USA red. Wróblewski powinien wiedzieć, że dywagowanie na temat źródeł dziennikarzy śledczych (i dociekanie, kim są) traktowane jest jako poważne złamanie zasad etyki zawodowej.
Mam spore wątpliwości, czy po tej aferze znajdzie się osoba, która zaufa dziennikarzom śledczym w Polsce. Padł właśnie ostatni bastion.
