Nie naigrywam się z tragedii. Domagam się tylko proporcji. Premier przerywa wizytę w Brukseli, Prezydent ogłasza żałobę narodową, Wicepremier Pawlak wprowadza społeczną odpowiedzialność biznesu w spółkach Skarbu Państwa, wicepremier Schetyna stawia podległe służby do pionu, Minister Kopacz osobiście dogląda szpitali na Śląsku, w mediach święto, newsów na czterech dni.
Dlaczego? Bo zginęło 13 górników w czasie pracy, a dalszych 40 zostało rannych.
To straszny wypadek. Cały Śląsk to rozumie i cały Śląsk jest poruszony. To zrozumiałe, Śląsk to górnictwo. Ale czy angażowanie w to całego kraju nie jest absurdalnym nadużyciem?
Górnictwo jest niebezpiecznym zawodem. Wypadki się tam zdarzają dużo częściej niż w księgowości. W Polsce Ludowej wydobycie było filarem gospodarki socjalistycznej i kompleksu wojskowego Układu Warszawskiego. Górnicy byli jak mityczni bohaterowie, którzy żywią y bronią cały PRL. Władza to przekonanie utwierdzała, zapewniając górnikom rozmaite przywileje niedostępne dla innych.
Ten stereotyp funkcjonuje do dziś. Wypadek w górnictwie z reguły otwiera każdy serwis informacyjny.
Polska klasa polityczna, która czerpie obficie z PRL, nie może i nie chce się od tego zdystansować. Dlatego wybuch metanu mobilizuje wszystkich najważniejszych polityków i wszystkie media.
Nie do wyobrażenia jest sytuacja, gdy np. Premier mówi, tak to straszna tragedia, wojewoda i służby wiedzą co robić, nie podejmujemy żadnych szczególnych, akcyjnych działań, bo istnieją procedury na taką ewentualność. Rząd pracuje normalnie i zajmuje się ważniejszymi sprawami niż wypadek w zakładzie pracy, nawet jeżeli jest to spółka państwowa.
Piszę Premier, bo Donald Tusk to rzekomy liberał, który współczująco pokazuje się przed kamerami gdy płonie hotel robotniczy, wybucha metan, czy zalewa wioskę po powodzi. Wszędzie trąbi o opiece państwa i konieczności uruchomienia specjalnych funduszy na ofiary tragedii, którymi raczyły zainteresować się media.
Gdyby nie śmierć i łzy rodzin z Rudy Śląskiej byłoby to po prostu śmieszne, a tak jest jeszcze żałosne i godne pogardy.
