W niektórych kwestiach można się spierać, toczyć długie i nieraz jałowe dysputy.
Są też na szczęście wypowiedzi bezdyskusyjne, z którymi absolutnie nie sposób się nie zgodzić. Do takich należy stwierdzenie wielkiego Polaka, który wczoraj odebrał nagrodę „Patriota roku”.
Laureatem został całkowicie zasłużenie minister Macierewicz. Za niezliczone zasługi dla Ojczyzny, m.in. za to, że - jak skomentował prof. Andrzej Nowak – „Nie zawahał się walczyć o prawdę o Smoleńsku”.
Oto cytat z wystąpienia po odebraniu nagrody:
„Najwyższe wyrazy podziękowania, wdzięczności i podziwu, chciałbym przekazać osobie, którą dziś rano witałem i żegnałem, człowieka, którego niezmordowana siła i pasja przekształciły Polskę, dla Ojca Tadeusza Rydzyka. Nie byłoby tego nowego pokolenia Polaków, w tym także nowego pokolenia posłów polskich, gdyby nie jego wielka praca i wysiłek, także gdy spadały na niego najgorsze kalumnie. Nie ma trudniejszej sytuacji, gdy przeciwko kapłanowi stają kapłani. W jego życiu tak właśnie było. Ojcze Tadeuszu, dziękuję.”.
Zamieszczam po to, żeby jeśli któryś z Czytelników nie słuchał tego pięknego przemówienia, miał okazję się przekonać, jak wielcy ludzie potrafią wspaniale mówić o rzeczach najzupełniej oczywistych. Bo choć o tym, że bez Ojca Dyrektora nie byłoby nowego pokolenia Polaków, wie każde dziecko, jest to równie bezsprzeczne, jak fakt, że słońce wschodzi rano i zachodzi wieczorem, to spójrzcie proszę jak pięknymi, mimo że przecież w gruncie rzeczy prostymi słowami, potrafi o tym mówić pan minister Antoni Macierewicz. Chyba nawet najbardziej zajadłe lemingi nie podważą mojego spostrzeżenia, że po każdym zdaniu można poznać, z jakiego niezrównanego formatu osobistością mamy tutaj do czynienia.
