"Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba"
Inka 1946 - spektakl telewizyjny Sceny Faktu Teatru Telewizji z 2006 w reżyserii Wojciecha Tomczyka, opowiadający o mordzie sądowym na sanitariuszce Danucie Siedzikównie z 5 Brygady Wileńskiej AK.
Inka Siedzikówna, po uwolnieniu z rąk NKWD (w czerwcu 1946 roku była transportowana wraz z grupą Polaków do ZSRR) przyłącza się do partyzantów jako sanitariuszka. W czasie potyczek z UB i KBW opatruje rannych z obu walczących stron, zgodnie z zasadami służby medycznej.
W lipcu 1946 roku Inka zostaje wysłana wraz z eskortującym ją kapralem Czajką do Gdańska. Jadący nie wiedzą, że na skutek zdrady byłej łączniczki majora Łupaszki -- Reginy większość adresów, które znają to kontakty „spalone". Cudem unikają aresztowania w Malborku, jednak w Gdańsku, w nocy z 19 na 20 lipca -- Inka zostaje aresztowana przez UB. Poddana brutalnemu śledztwu nie zdradza. W tej sytuacji zostaje pośpiesznie „osądzona" w trybie doraźnym i 28 sierpnia 1946 roku rozstrzelana. Jednym z zarzutów, jakie jej postawiono było mordowanie rannych jeńców z UB (ludzi, którym w rzeczywistości ratowała życie). Inka umiera z okrzykiem na ustach: „Niech żyje Polska!"
Dramat dokumentalny Wojciecha Tomczyka, kolejny obok „Norymbergi" utwór napisany specjalnie dla Teatru Telewizji, opowiada o mordzie sądowym dokonanym na tej niespełna 18--letniej bohaterce (ur. 3 września 1928 -- zm. 28 sierpnia 1946), sanitariuszce i łączniczce w V Brygadzie Wileńskiej AK mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki".
Dlaczego warto przypomnieć o Ince? W dniu dzisiejszym zbezczeszczono jej pomnik w Krakowie.
Szczegółowe informacje w postaci foto w 'zakopanej' notce tu: Zbezczeszczono pomnik Inki
