Większość wybiera między kartoflami a frytkami. Ja wolę borówki.

Do tej pory w wyborach do Sejmu popierałem ludzi z Unii Wolności (potem: Demokratów.pl). W wyborach do Senatu zawsze popierałem Kazimierza Kutza. Sytuacja jednak się skomplikowała. Kutz startuje do Sejmu, ale z listy Platformy Obywatelskiej. Bardzo poważnie myślałem o poparciu go. Powód był prosty: Kutz to Kutz! Jestem jednak otwarty na argumenty i uwagi innych a tych nie brakowało. Przemyślałem wszelkie „za” i „przeciw”. I podjąłem decyzję. Nie zagłosuję na Kazimierza Kutza, bo nie chcę, by mój głos wsparł Platformę Obywatelską. Dlaczego nie chcę poprzeć PO? Argument 1. Bo to PiS, tylko w wersji light. Ciągle mam w pamięci trafne słowa Kingi Dunin (dokładnie sprzed roku, z 29.10.2006): "Tak naprawdę PO od PiS dzielą tylko upodobania estetyczne elektoratu. Elektorat PiS to miłośnicy swojskiego kartofla. Kartofel jest nasz, tutejszy, z ziemi naszej zrodzony i w niej osadzony. A jak ktoś przypomni prosty fakt, ze kartofel przybył do nas z Ameryki, to zajmie się nim minister edukacji i go wyedukuje. Ameryka nie istnieje, bo Pismo Święte o niej nie wspomina. Trzeba jednak przyznać, że na swój sposób kartofel jest sympatyczny. Ma urwane sznurowadło w zdeptanym buciku, źle się czuje w salonach, lubi ckliwe piosenki i ładne obchody. Przeciwko niemu stają zaś zwolennicy frytek. Frytka to taki światowy kartofel. Przykrojony zgodnie z cywilizowanymi standardami. Frytka rumiana jest i młodzieżowa. Wraz z milionem podobnych frytek znakomicie czuje się na rynku i świetnie się sprzedaje. Jest współczesna i nowoczesna. Garniturek ma szykowny i wypastowane buciki. Komórkę przyrośniętą do ucha. I laptopik. Chodzi o to, że frytka zrobiona jest z kartofla i nie da się tego w żaden sposób ukryć. Wystarczy, że taki senator Frytka-Niesiołowski otworzy usta i już wiemy, że wracamy na rodzimą glebę. Dziennikarzom oczywiście bliżej jest do frytek, ale i kartofel by przełknęli, gdyby umiał się z frytką dogadać. Bo w końcu ziemniak to ziemniak. Woda i skrobia. Takim go Pan Bóg stworzył 5964 lata temu..." PO jest partią konserwatywną i silnie klerykalną. W sprawach obyczajowych i światopoglądowych niczym nie różni się od PiS. Program gospodarczy też już nie przypomina sensownych liberalnych pomysłów PO sprzed 5-6 lat. Argument 2. Bo to oznacza rządy PiS-u Boję się, że PO wejdzie w koalicję z PiS-em. Zbyt wielu polityków tej partii przemyca między wierszami przekonanie, że koalicja PO-PiS byłaby zbawieniem dla Polski. A ja się z tym nie zgadzam. PO-PSL to jeszcze większe kuriozum. A PO-LiD skończy się rządami PiS-u, bo skoro w PO jest duży opór przeciw koalicji z LiD-em, pewnie ta antylidowska część dałaby się skusić PiS-owi i doprowadziła do upadku rządu PO-LiD poprzez konstruktywne wotum nieufności. Pozostaje mi oddać głos na Lewicę i Demokratów. Argument nr 1. LiD to bezpiecznik Zamiast własnego uzasadnienia, zacytuję jedną z najrozsądniejszych osób, jakie poznałem. "Zagłosuję na LiD, choć po występach Kwaśniewskiego i po transferze Smoktunowicza robię to z dużym niesmakiem. (…) Z jednego prostego powodu. Lewica (…) musi mieć w Sejmie 50 posłów, żeby móc zainicjować postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym. Obecnie SLD ma raptem 55 posłów. Jeśli straci kilka mandatów - przepadło. Kto, Waszym zdaniem, będzie składać wnioski w sprawie finansowania Świątyni Opatrzności Bożej, ocen z religii, a może i zakazu pracy w zawodzie nauczyciela dla gejów i lesbijek? Kto? Rzecznik Kochanowski? Posłowie prawicy? PiS-owski prezes NIK? Premier z PO? Dlatego, mimo że LiD mnie wkurza, zagłosuję jednak na nich. Warto sobie poza tym zdawać sprawę, że LiD to nie tylko Kwaśniewski i jego towarzystwo. (…) Mówiąc NIE ludziom Kwaśniewskiego też zmieniamy polską lewicę." W istocie więc dobry wynik LiD-u jest pewną gwarancją bezpieczeństwa – jeśli oszalała prawica posunie się zbyt daleko w swoich pomysłach, LiD będzie mógł przynajmniej kontrolować zgodność tych koncepcji z Konstytucją. Argument nr 2 – dostosuj się do obowiązujących reguł, czyli kieruj się tylko własnym interesem Co mnie obchodzą rolnicy, górnicy, hutnicy, kobiety w ciąży, księża, moherowe babcie, byli milicjanci i esbecy, byli działacze opozycji, nauczyciele, przedsiębiorcy, lekarze i urzędnicy? Czy którakolwiek z tych grup przejmuje się moim losem? Nie! Każdy dba tylko i wyłącznie o własne interesy! Grupy te nie przejmują się też dobrem Polski, stanem budżetu i poziomem deficytu budżetowego. Każdy chce tylko wyrwać coś dla siebie. Dlaczego więc ja mam przejmować się finansami publicznymi Polski? Z patriotyzmu? To słowo i tak zawłaszcza sobie prawica a takich jak ja najchętniej wysłałaby na bezludną wyspę. Będę zatem głosował tak, aby dbać jedynie o własny tyłek! Skoro tak robią wszyscy, to i ja mogę. W kilku opublikowanych przeze mnie artykułach wyraźnie napisałem, że program LiD-u nie spełnia moich oczekiwań. Zbyt mało w nim konkretów, które dla mnie są istotne. Ale tylko w nim znalazłem jakiekolwiek oznaki zainteresowania ludźmi takimi jak ja. W tej chwili tylko program Lewicy i Demokratów odzwierciedla mój system wartości. Oddam zatem głos na Andrzeja Celińskiego (SdPl) – człowieka opozycji solidarnościowej przed 1989 rokiem i jednego z niewielu ideowych lewicowców po 1989 roku. Choć denerwuje mnie swoim irytującym sposobem mówienia, takim nudnym marudzeniem, to jednak to, co mówi, odróżnia się od wyuczonej na pamięć paplaniny innych polityków. A w wyborach do Senatu poprę Krystynę Doktorowicz, profesora na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Startuje z listy LiD, ale jest bezpartyjna. Skoro 60-65% Polaków zawęża swój wybór między kartoflami a frytkami, ja wybieram borówki! Krzysztof Halama (Walpurg)