BLOG
- Co pani na to,
że noc jest prawie jak lato?
- przecież jest mróz na dworze...
- Żaden mróz, nie daj Boże!
stopni pięć albo siedem
Ale ta noc, aż kołysze!
- Wicher taki, nie słyszę..
(on - rozmarzonym tonem:)
- Bo pachnie jak letnią porą
i gwiazdy do tańca biorą...
Pani tańczy?
- Gdzie tańczyć po nocy!
- Światła dość. Za parkiet
Starczy nam skrawek chodnika
I walc zatańczymy lub tango
Z rozmachem, do krawężnika!
- Ludzie patrzą!
- Niech patrzą więcej.
Proszę mnie złapać za ręce
Bo w głowie się mąci od nocy
- Ależ pan głupstwa wyplata!
- A plotę! Jak tanie koszyki!
Jak kosmos! Jak z ameryki!
Jak czerwony autobus
Na gigantycznym globusie -
- Pan wypił!
- Kropelkę!
- Szklankę raczej.
- Z dolewką!
Ale wino było z wodą mieszane
Pół na pół, ćwierć do ćwierci
Księżyc się zalał zalewką
Aż się na niebie zakręcił
- Pan się kołysze, nie księżyc!
- Ja? Tylko dla towarzystwa!
Sam jestem trzeźwy jak lato,
Jestem spokojny jak przystań
- Pan się czuje nietęgo...
- Piłem co było pod ręką...
- Późno. Musimy wracać.
- Tylko proszę - powoli.
I jeśli pani pozwoli -
Ja pani dam tajemnicę:
Ja w takie noce jak teraz
Pod takim srebrnym księżycem...
- Noc czarna.
- Księżyca nie ma?
Lecz przecież jest, w mojej głowie.
- Niech pan mi więcej opowie.
- O nocy, czy o srebrniku?
- Srebrniku? Pan opowiada.
- Imię księżyca. Prawdziwe!
Ale jesteśmy pod domem.
- Pan mi obiecał historię.
- Nieprawda, że obiecałem.
- Pan mi obiecał historię.
- Proszę się ze mną umówić
Jutro, pod kawiarenką.
- To szantaż!
- Bez opowieści?
Przywitam panią piosenką
Którą do jutra ułożę.
- Ja żegnam.
- Do zobaczenia.
- Do zobaczenia? Być może,
Gdy pan solennie obieca
się odpowiednio zachować.
- Zachować? to niemożliwe!
- Nie przyjdę!
- Ja będę czekał.
A ze mną, na nocnym wiecu
Wśród innych opowieści
Ta jedna o srebrnym księżycu...
