Przy poszanowaniu do indywidualności, należy dążyć do powszechnej jedności ludów i społeczeństw poszczególnych państw. Moje własne szczęście i bezpieczeństwo zależy od szczęścia i bezpieczeństwa innych mieszkańców Ziemi. Taki powinien być kierunek myślenia i działania. Wszystkie moje decyzje muszą być szczere, a więc pozytywne, by nie krzywdzić innych społeczeństw i ludzi. Brak wzajemnych uprzedzeń rasowych i kulturowych. Wszyscy są braćmi i siostrami, i powinni pracować na rzecz wspólnego dobra, niezależnie od koloru skóry, czy wyznawanej religii. Ale, żeby nastąpił pełny spokój, należy wykluczyć ideologię świecką, ideologię religijną, ale także ideologię filozoficzną i naukową. Ponieważ wszystko jest płynne i zmieniające się. Nawet przyciąganie grawitacyjne ziemi waha się, a tym bardziej przekonania i poglądy. Nie można bazować na sztywnej koncepcji myślenia i działania. Hermetyzm pod każdym względem powinien być zastąpiony otwartą poezją miłości. Liczyć powinno się Serce, Szczerość, Dobro, i obowiązek Tolerancji wszystkich, wobec wszystkich. A to oznacza już powszechny, globalny System Miłości. Powinniśmy dojść do takiego systemu w ekonomii, jak i w poszanowaniu wszystkich sprawiedliwie jednakowo. Jeden warunek: należy przekonywać o takim sposobie na jedność wszystkie nacje, kultury i państwa. Pozostawiając je równocześnie w wolnej autonomii i odwiecznej potrzebie na inność. Oczywiście prócz miłości. Ona dla wszystkich powinna oznaczać to samo. Przede wszystkim Rozkosz i niekrzywdzenie nikogo pod żadnym pozorem. Obowiązek miłości bliźniego, jak siebie samego, powinien być zapisany w każdej konstytucji Państwa. Wtedy już nie uciekniemy od prawdziwej przyjemności życia, w spokoju i harmonii. WM
