Blisko 1000 mieszkańców Warszawy w ten sposób oddało hołd jednemu z sześciu najważniejszych żołnierzy całej II Wojny Światowej, "Ochotnikowi do Auschwitz", członkowi Armii Krajowej, który wyrokiem komunistycznego sądu, został zamordowany przez strzał w tył głowy, 25 maja 1948 r.
Kilkunastokilometrowa trasa wiodła spod domu rotmistrza mieszczącego się na Żoliborzy przy al. Wojska Polskiego 40, przez centrum, kończąc swój bieg przy Starym Mieście. Uroczystość rozpoczęła się punktualnie o godz. 13:30, odczytaniem"Raportów Pileckiego" jak i życiorysem jubilata, odśpiewaniem Mazurka Dąbrowskiego, jak i złożeniem wiązanek, kwiatów i zniczy.
Przez cały czas trwania marszu, w asyście licznych flag narodowych, śpiewano pieśni legionowe, odmawiano różaniec, jak i wznoszono pochwalne okrzyki ku czci bohatera tego dnia, jak i piętnujące jego krwawych oprawców. Po blisko dwóch godzinach marsz sprawnie dotarł do Katedry mieszczącej się na Starym Mieście, w której to odprawiano uroczystą Mszę Świętą, która była ostatnim z elemntów obchodów.
Przed mszą uczestnicy trzykrotnie zatrzymywali się oddając hołd nie tylko rotmistrzowi Pileckiemu, ale i innym wielkim bohaterom narodowym i patriotom. Przystanki miały miejsce przy Pomniku Pomordowanych na Wschodzie mieszczącym się za Dw. Gdańskim, jak przy pobliskim Pomniku Powstańców Warszawy, oraz przy wspomninej Katedrze.
Bezpośrednio przed Mszą, tak jak i na trasie śpiewając oraz odmawiając różaniec w intencji m.in właśnie uczestników Powstania Warszawskiego, w którym brał udział także i rotmistrz, oraz wszystkich ofiar katastrofy smoleńskiej, z 10 kwietnia 2010 r. Wśród nich był i prezydent RP, Lech Kaczyński, który 30 lipca 2006 r. odznaczył pośmiertnie Rotmistrza Pileckiego jednym z ważniejszych odnzaczeń w naszym kraju, Orderem Orła Białego.
Witold Pilecki całe swe młode życie poświęcił ukochanej Ojczyźnie, zakładając już w wieku 15 lat własną drużynę harcerską. 48 miesięcy później, kończąc już wiek nastolatka, stanął w obliczu obrony Kraju przed bolszewickim najeźdzą, gdzie 15 sierpnia 1920 r, Rosjanie ponieśli wielką klęskę na przedpolach Stolicy, w Radzyminie. Wydarzenie to nazywane zarówno Bitwą Warszawską jak i Cudem nad Wisłą, zostało uznane za 18 najważniejszą bitwę w historii świata. Miała ona kolosalne znaczenie, gdyż polskie odziały m.in pod dowództwem Marszałka Józefa Piłsudskiego, zatrzymały nacierającą szarżę Armii Czerownej, która planowała zalać cały kontynet falą zbrodniczego komunizmu, co dzięki Bogu nie udało im się.
Dwie dekady później, w 1940 r, Pilecki poszedł na Ochotnika do obozu koncentracyjnego w Oświęcoimiu, gdzie licząc się z bardzo możliwą śmiercią, rozpracowywał nazistowskich Niemców od środka, zakładając tam ruch oporu, następnie uciekając z niego z raportami, którego ukazywały brutalność wojsk III Rzeszy, które później zostały nazwane jego imieniem. W 1944 r. Witold Pilecki walczył o obronę Stolicy w Powstaniu Warszawskim, podczas którego miasto zostało praktycznie zrównane z ziemią, będąc w 80% jednym wielkim gruzowiskiem. Walką z okupantem śmierć przypłaciło ponad 200.000 ludzi, wojskowych jak i cywilów.
Nie doszło by do tego, gdyby stojącą po drugiej stronie Wisły Armia Czerwona biernie nie przypatrywała się temu, co wynikało z jej polityki, względem Warszawy. Oficjalnie ja "wyzwolili", zniewalając na blisko pół wieku, zaprowadzając nowy "ład i porządek". Chwilę po zakończeniu wojny skazując na śmierć najwybitniejsze jednostki czasów okupacji, jak właśnie m.in rotmistrza Pileckiego. Schwytano go w jego mieszkaniu 8 maja 1947 r, przetrzymując i torturując ponad rok w mokotowskim więzeniu przy ul. Rakowieckiej, w którym to 25 maja 1948 r. został zamordowany strzałem w tył głowy.
