Nie chciałem ale jednak nie wytrzymałem i piszę notkę o śmierci dyktatora z Libii. A ściślej o reakcji polskich, ludowych elit na ten fakt.
Oczywiście płyną gratulacje za gratulacjami dla narodu z Afryki, tak jak działo się to w kierunku Amerykanów po zabiciu ibn Ladina. W sumie naturalne, taka oczywista sprawiedliwość, jak się wydaje.
Obłudą jest jednak takie zachowanie niektórych dziennikarzy, polityków, ,,ałtorytetów" moralnych III RP. W Polsce, mimo że minęły już 22 lata od ,,obalenia komunizmu", sama próba wskazania kto współpracował ze zwyrodniałą dyktaturą, donosił, przyczyniał się chociażby do upadlania ludzi jest właśnie przez nich nazywana:
,,polowaniem na czarownicę",
,,stosami inkwizycji",
,,nawoływaniem do nienawiści", itd.
O karach sądowych dla głównych, komunistycznych zwyrodnialców w ogóle już nie mówią. Ba, ,,człowiekiem honoru" nawet jednego przezwali. Szacun. Pana Macierewicza próbującego wykonać uchwałę lustracyjną szczują do dziś. Rząd nawet Pana Olszewskiego obalono, by czasem nikt nie dowiedział się kto tam, z pchających sie do władzy, zhańbił się współpracą z ,,sovieckim dyktatorem"; dla przypomnienia, a młodszym pod rozwagę: film z ,,obalania" z prezydentem i późniejszymi premierami w rolach głównych (Nocna Zmiana):
Ze śmierci Kaddafiego jednak cieszą się, jak ,,cały wolny świat". Nie ma to jak trzymać się mocnych, moralnych zasad - ironia to była. I nie dajmy sobie wmówic, że tylko na takie medialno-polityczne ,,elyty" zasługujemy.
