Pan Dariusz Zalewski popełnił wpis na temat „klapsów”. Wielka szkoda, że nie przygotował się do tego wpisu odpowiednio i nie sprawdził, dlaczego pedagodzy protestują przeciwko wymierzaniu dzieciom kary cielesnej w postaci tak umiłowanego przez pana Darka lania pasem.
Wbrew rojeniom pra-praojca pedagogiki J. J. Rousseau, dziecko nie jest z natury dobre, a jego spontaniczne, niczym nie krępowane zachowanie, dziwnie skręca w stronę buntu i zła.
Nasuwa się, więc wniosek, że dziecko jest z natury złe. Czyli wracamy do średniowiecza, gdzie człowiek jest z natury grzeszny, więc winien umartwiać się fizycznie, by wypędzić z siebie szatana. Palenie ludzi na stosach to nic innego jak dobra pomoc kochanej inkwizycji, która z radością pomaga pozbyć się przy pomocy ognia, piętna grzechu z ludzkiej duszy.
Z tego względu nie zawsze jesteśmy w stanie zmusić młodych do posłuszeństwa mocą samego autorytetu.
Oczywiście, że jesteśmy. Problem w tym, że autorytet to nie jest coś dostaje się w prezencie tylko coś, co wynika z ciężkiej pracy. Są nauczyciele na lekcjach, których nawet najgorsi i najbardziej rozbrykani uczniowie słuchają każdego słowa- z własnej nieprzymuszonej woli. Sam miałem taką nauczycielkę w liceum. Ani razu nie podniosła głosu, była po prostu bardzo dobrym nauczycielem. Świetnie radziła sobie w rozwiązywaniu problemów wychowawczych, bynajmniej nie przy pomocy strachu-, lecz rozmowy.
Po wprowadzeniu zakazu karania klapsem rodzicom pozostanie jeszcze groźba zakazu bądź nakazu jakiegoś działania(...)
Kolejna oderwana od rzeczywistości bzdura. Rodzic ma setki sposobów, że by ukarać dziecko nie uciekając się do przemocy fizycznej. Rozmaite sankcję w postaci odebraniu np. możliwości dostępu do telewizji czy komputera działają znacznie efektywniej niż bicie dziecka. Po prostu konsekwencją złego zachowania jest utrata przywilejów, które do tej pory dziecko miało. Dziecko uczy się, więc, że gdy robi coś złego traci możliwość zrobienia czegoś, co lubi. Analogicznie jest przecież później, gdy dorosły popełni wykroczenie drogowe to płaci mandat, tracąc pieniądze, za które mógłby sobie kupić na przykład ulubione wino.
Jak widzimy „zakaz klapsa” w istocie ma daleko idące konsekwencje. W praktyce prowadzi do sparaliżowania rodzicielskich oddziaływań, zgodnie zresztą z postulatami antypedagogów, głoszonymi już od czterdziestu lat.
Tego wcale nie widzimy. Autor nie przedstawił w swoim wpisie żadnych mocnych dowodów na konsekwencje zakazu klapsa. Konsekwencje klapsa są natomiast znane- cierpienie dzieciaka.
Wbrew temu, co twierdzą postępowcy, nie jest prawdą, że syn zaraża się agresją od ojca wymierzającego mu sprawiedliwość paskiem.
Owszem jest to prawdą. Dziecko uczy się, że najlepszą reakcją na to, gdy ktoś nie postępują tak jakbyśmy chcieli jest użycie względem niego przemocy fizycznej.
Dziecko uczy się w ten sposób prostej prawdy, że zło musi być zawsze ukarane.
Czyli gdy kolega w przedszkolu oszukuje w zabawie (postępuje źle), dziecko zaczyna go bić. Przecież zło musi być ukarane. Problem tylko, że zwalczanie zła złem to tworzenie zła.
Tak de facto to abstrahując od twierdzeń pana Darka, należy powiedzieć wprost: pedagodzy sprzeciwiają się klapsom przede wszystkim, dlatego, że klaps to nie jest żadnym rodzaj kary. Klaps to wyraz bezsilności rodzica. Wylądowanie agresji i frustracji na dziecku, za to, że wylało herbatę, ma problemy z matematyką, albo, że źle pościeliło łóżko. Rodzicie biją dzieci, bo maja nad nimi przewagę fizyczną. Dziecko nie odda- teraz w tym konkretnym momencie jest całkowicie bezbronne i bezradne. Zastanawia mnie jednak jedno. Czy gdyby banda łysych osiłków zachowywała się przy panu Darku źle to czy pan Darek dałby im klapsa? A może stchórzyłby jak każdy, kto woli bić słabszych i bezbronnych?
