Szczerze nie zazdroszczę politykom PISu. Nie dość, że muszą ważyć każde wypowiadane słowo, aby nie wzbudzić cienia podejrzeń o nielojalność u prezesa, to do ich zadań należy jeszczeznalezienie sensu w postępowaniu pryncypała. A o sens i jakąkolwiek logikę coraz trudniej. Nawet tak twardzi i zaprawieni w boju zawodnicy jak Ryszard Czarnecki, czy Jacek Kurski nie dają rady. Geniusz wybitnego stratega najwyraźniej ich przerasta.
Kurski w „Kawie na ławie” starając się racjonalizować motywy decyzji nie potrafi ukryć śmiechu, Ryszard, wierny do bólu i będący w stanie wytłumaczyć każdy ruch lidera partii do której w danej chwili należy w swoim onetowym blogu starając się zracjonalizować wyrzucenie dwóch zasłużonych posłanek majaczy coś o strzałach z tyłu, nawałnicy wymierzonej w PIS. I nie ma się czemu dziwić. Wyrzucenie posłanek na dwa tygodnie przed wyborami jest ostatecznym dowodem tego, że Jarosław Kaczyński zatracił swój polityczny instynkt. O ile wypowiedzi Kluzik mogły spowodować wściekłość prezesa, to winą Jakubiak była tylko nie dość gorliwa samokrytyka i brak zdecydowanego odcięcia się od Rostkowskiej. A rzecz dzieje się przecież w przededniu wyborów samorządowych i w sposób oczywisty zmniejsza szanse partii na osiągnięcie sensownego wyniku, nie wspominając już nawet o podjęciu walki z PO.
Prezes udowadnia tym samym, że celem PISu pod jego autorytarną władzą nie jest wcale powiększanie uzyskiwanego w społeczeństwie poparcia, co przekreśla sens funkcjonowania organizacji w obecnej formule jako partii politycznej. Może i dobrze, bo im więcej takich ruchów, tym bliżej o oprzytomnienie i zakończenie tej szopki. Polsce potrzebna jest nowa siła polityczna, która będzie w stanie rywalizować z marną, ale obecnie absolutnie bezkonkurencyjną PO. Inaczej ten marazm i polityczny pat jeszcze długo się nie skończy.
