Babcia Jadzia nie lubiła wnuczki Marty. Taki tekst zastrzelił mnie dziś z rana z ekranu. W mordę, i to w dniu pogrzebu rzeczonej babci, a w dwa dni po Dniu Babci, zgroza. To był dopiero jednak początek.
Okazało się dalej za co babcia nieboszczka wzgardzała swą wnuczką. Otóż był to styl bycia Marty. No cóż dla warszawskiej Nike, jak ją ochrzcił Uważam Rze, miało być nie do zniesienia noszenie się wnuczki we skórach ze ćwiekami, w glanach i agrafkami w uszach, niesamowite. No dobra, i co z tego? Raczej nie bardzo wierzę w ten cały opis zbuntowanej młodzieży z dobrego domu, ale niech im będzie. Może i stąd Marta czerpie swoje oceny akcji Owsiaka. Może jako nastolatka poznała ciemne strony WŚOP i Przystanku Woodstock…
Mnie tam rozwala co innego. Dlaczego dopiero teraz się o tym dowiaduję? Tyle odbijania się od ludzi szukając pracy, a rozwiązanie było tak blisko. Można było pójść, nastroszyć podłysiałą czuprynę i zagadać „Marta, punks not dead, siostro pomóż, make peace, wstaw się u taty za jakąś robotą dla kolegi punka, nawet za ciecia gdzieś”.
A teraz co? Lipa z sosną…
http://media.wp.pl/kat,1022953,wid,15275801,wiadomosc.html?ticaid=1fefa&_ticrsn=5
