Popełniłam kiedyś notkę zuzanna.salon24.pl/199193,nie-warto-rozmawiac-czyli-klamstwa
Nie warto rozmawiać czyli kłamstwa. Pozwolę sobie zacytować samą siebie:
Wczoraj obejrzałam program Warto Rozmawiać Jana Pospieszalskiego.
Najpierw się trochę zdziwiłam, widząc dobór gości. Pomyślałam, że faktycznie, coś jest na rzeczy z tym, że program jest jednostronny. No bo wiedzę mecenasa Rogalskiego, panią Wasserman, mecenasa Hamburę, panią Potocką. Sprawa smoleńska, chciałoby się zapytać, gdzie druga strona?
Nie ma.
Pospieszalski robi program nieobiektywny.
Tu wtręt aktualny - głównym zarzutem do programu jest to, że jest on nieobiektywny, że jedna strona jest nadreprezentowana a druga niedoreprezentowana.
i tu znów cytat z tamtej mojej notki:
na końcu Pospieszalski mówi, że zapraszali 10 urzędników, min ministra Grasia do programu, żeby mogli się wypowiedzieć i... nikt nie przyszedł. Dlatego nie było drugiej strony. Dlatego wychodzi, że Pospieszalski robi program tylko z jedną opcją / stroną. Bo druga nie chce przyjść.
Pospieszalski zapraszał. Jedna strona przyszła. Druga nie przyszła.
A teraz Pospieszalskiego się wyrzuca, bo "nie daje się wypowiedzieć obu stronom".
Wtedy, gdy powstała notka Nie warto rozmawiać czyli kłamstwa - 25 czerwca 2010 r - pozwoliłam sobie udzielić p. Pospieszalskiemu rady: proszę nie mówić na końcu, praktycznie na napisach, że zapraszaliście tego czy tamtego, ale nie przyszedł. Postawcie tam trzy, cztery albo i dziesięć foteli z dużymi kartkami z nazwiskami ludzi, których zapraszaliście i którzy zlekceważyli widzów programu i nie przyszli.
Niech te puste miejsca i te kartki z nazwiskami same wymownie świadczą, kto z kim nie chce rozmawiać. Kto uważa, że nie warto.
Dziś życie dopisało puentę a niektórzy koledzy - dziennikarze czy komentatorzy na salonie nadal uważają, że tak jak rozmawia Pospieszalskie rozmawiać nie warto. Tylko... czy to na pewno jest wina Pospieszalskiego?
