W poszukiwaniu zdrowia psychicznego

- Tak prezes sądzi?

- Nie, jeszcze nie sądzę, ale tak uważam. Coraz bardziej widać u ciebie mój zacny druhu, to coś, co nazywają różni mądrale ideami nadwartościowymi. Nie straciłeś Antonio poczucia rzeczywistości, ale twoje zachowania są nieelastyczne, jednostronne, radykalne i fanatyczne. A przecież Antonio, wystarczą moje zachowania, kropka w kropkę podobne do twoich.

- Tak prezes sądzi?

- Nie, nie sądzę, ale tak uważam. Przez długi okres uważałem, że te twoje idee wynikały z pasji i miały charakter dominujący, czy inaczej mówiąc wiodący, aktualnie jednak doszedłem do przekonania, że u ciebie występują skrajne idee nadwartościowe, a to ma, niestety, związek z zaburzeniami osobowości. Twojej osobowości!

- A co się prezes czepia mojej osobowości?

- Nie czepiam się Antonio, analizuję i rozgrywam. I widzę, że u ciebie nie ma paranoi, nie mówisz, np. że Gierek zatruł studnię i wodociągi, co nie pozwala na normalne korzystania z wody. Ale za dużo u ciebie o tych brzozach smoleńskich, o tej STASI, to zaczyna tak wyglądać, jak gadka o ataku telepatów z planety Muzi. Ty za dużo gadasz, że jesteś jedynym sprawiedliwym wśród watahy kombinatorów, spiskowców, malwersantów, a nasze ugrupowanie jedynym sprawiedliwym i prawym. Ludzie nie chcą już tego kupować… Możemy przez to nie wygrać wyborów.

- To ja sobie wypraszam, prezesie. Zapomniał prezes jak ustaliliśmy, że mamy zrobić wszystko, żeby wyborów nie wgrać. Bo rządzić to „cza umić”, i zdecydowanie łatwiej jest być w chronicznej opozycji…

- Masz rację, Antonio, zagalopowałem się, ale się zdenerwowałem wczoraj, jak mi jedna pod „Biedronką” powiedziała, że zdrowie psychiczne to nic innego jak zdolność do pracy i miłości. A u mnie to z tą miłością nie różowo jest. Wstrzymuję ci wyjazd.

- Jaki wyjazd prezesie?

- No, ten … w poszukiwaniu zdrowia psychicznego.