Aktor jest do grania, a ...etc....
Tak, to słowa Kazimierza Dejmka.
Mam pytanie do tych wszystkich, którzy w ostatnich dniach z tak wielkim upodobaniem przytaczają ten wątpliwy bon mot Pana Reżysera.: czy pamiętacie Państwo, w jakich okolicznościach to padło? Tym co nie wiedzą lub nie pamiętają pozwolę sobie przypomnieć. Dejmek w ten sposób dezawuował bojkot aktorski po wprowadzeniu stanu wojennego.
Dziś to może nie robi wrażenia, że jakieś tam komedianty, półgłówki, czy - jak napisał jeden z moich ulubionych autorów – puste butelki – przestały się pokazywać w telewizorze czy w kinie.
Ale wtedy to było bardzo ważne. Dziękowano aktorom za ich postawę. A dla władzy był to bolesny i skuteczny cios.
Udział w bojkocie sprawił, że wielu, zwłaszcza młodych aktorów, straciło szansę na zrobienie tzw. kariery. Lekarz, inżynier, hydraulik pracowali bez względu na sytuację polityczną.
A aktor? On może tylko wtedy spełniać się zawodowo, gdy ma dla kogo grać. Zrezygnowanie
z tego było wtedy naprawdę poświęceniem. Poświęceniem dla... no właśnie, odpowiedzcie sobie sami.
Dziś i zawód aktora, i w ogóle teatr, sztuka, kultura stały się, jak tego chciały Kołodki, Balcerowicze itp fabryką gwoździ czy czymś w tym stylu, ba nawet gorzej. Niemała w tym zasługa samych aktorów, to prawda.
Ale: czy naprawdę nigdy nie zdarzyło się Wam być „zaczarowanym” siedząc w fotelu na widowni teatru? Nie zdarzyło się tak, że taki jakiś marny komediant czy komediantka sprawili,że obudziła się w Was jakaś struna wrażliwości, o którą nawet siebie nie podejrzewaliście?
Mnie tak.
Nie bronię Opani, zachował się okropnie, podejrzewam, że ktoś na tę jego decyzję miał wpływ.
Antoni Krauze twierdzi, że rozmawiał z nim o tym filmie już wcześniej i sprzeciwu zdecydowanego nie było.
Ale czy to powód, żeby wszystkich aktorów oceniać jako pustych, bezideowych głupków?
I przywoływać te kompromitujące (wtedy) słowa Kazimierza Dejmka?
