Muzeum Sztuki Nowoczesnejw Warszawie, pomimo ostatnich kłopotów z lokalizacją siedziby, nie daje o sobie zapomnieć. Już w najbliższy piątek będzie miał miejsce potrójny wernisaż. Jeszcze w „Emilce”.
Zofia Rydet, Julius Koller i słynna londyńska wystawa „Cybernetic Serendipity” – oto propozycja warszawskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej na najbliższy weekend. Potrójny wernisaż, bo o nim mowa, rozpocznie się o godzinie 19.00, obejmując wszystkie piętra siedziby. Brzmi imponująco? Poczekajcie na szczegóły.
Zacznijmy od Zofii Rydet. Twórczość diwy polskiej fotografii będzie reprezentować „Zapis socjologiczny”, monumentalny projekt realizowany od 1978 roku aż do ostatnich lat przed jej śmiercią w 1997roku. Na cykl składa się około 20 tysięcy zdjęć, zrobionych w ponad stu miejscowościach, m.in. na Górnym Śląsku, Suwalszczyźnie i Podhalu. Tematem przedsięwzięcia są gospodarze domów, których odwiedzała Rydet – upozowani na tle ścian swych domostw, przenikliwie patrzący w obiektyw. To właśnie poprzez nich fotografka pokazywała związek człowieka z przedmiotami, miejscem prywatnym, architekturą. Wernisaż, powstający pod czujnym okiem Sebastiana Cichockiego i Karola Horodzieja, jest właściwie debiutem powstającego przez blisko dwadzieścia lat projektu. Nigdy nie wystawiony „Zapis…” po raz pierwszy zostanie pokazany w przestrzeni muzealnej. Posiłkując się notatkami sporządzonymi przez Rydet oraz wzmiankami w jej korespondencjach, kuratorzy starają się przybliżyć współczesnemu odbiorcy niezrealizowaną nigdy koncepcję wystawienniczą autorki.
Twórczość słowackiego neoawangardzisty, Juliusa Kollera, zostanie zaprezentowana w ramach wystawy „?”. Znak zapytania to jednocześnie znak rozpoznawczy artysty, który używał go jako symbolu ogromnego zwątpienia: w system komunistyczny ówczesnej Czechosłowacji, w aparat władzy, w romans powojennego modernizmu z technologizacją społeczeństwa czy rolę sztuki w świecie. Konceptualna i politycznie zaangażowana twórczość Kollera to propozycja „na czasie” również we współczesnym, ponowoczesnym świecie, zmagającym się z ciągłymi problemami ekonomicznymi, gospodarczymi czy społecznymi. „W czasach badań, poszukiwań, wątpliwości (...) nic nie jest już proste i jednoznaczne” - pisał Koller w 1978 roku. „Tak zwany świat stał się niewiarygodnie skomplikowany i jeszcze bardziej niezrozumiały”. Brzmi znajomo?
W latach 60., czyli w czasie powszechnego zainteresowania kosmonautyką, robotyką i nowymi technologiami, odbyła się pierwsza wystawa prezentująca spojrzenie artystów, naukowców, kompozytorów, poetów i matematyków na to zjawisko. Zorganizowana przez Franciszkę Themerson w 1968 roku londyńska ekspozycja „Cybernetic Serendipity” okazała się strzałem w dziesiątkę. Interdyscyplinarna, międzynarodowa propozycja wystawiennicza przyciągnęła prawie 60 000 widzów – młodszych i starszych, artystów i inżynierów, ekspertów i laików. Propozycja MSN-u to „Szczęśliwe przypadki cybernetyki. Dokumentacja”, na której zobaczymy kulisy powstawania jednej z najważniejszych wystaw połowy XX wieku. Miejmy nadzieję, że warszawska inicjatywa przyciągnie równie wielu zainteresowanych. Podobnie jak International Art Fair.
Autor: Oliwia Fryc
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
„Zofia Rydet. Zapis. 1978-1990”, „Jullius Keller. ?”
25.09. – 30.01.2016
“Szczęśliwe przypadki cybernetyki. Dokumentacja”
25.09. – 31.10.2015
