bo odważyłem się ,po ,latach, napisać coś ,co pod sercem. Czytam Was,Panie i Panowie i podziwiam sprawność formułowania myśłi .Różni byli i przegnano -chyba słusznie .Zastanawia mnie chwilami kwestia motywacji.Są tacy ,co piszą eseje /czasami bardzo głębokie/ i brak echa.Takie czasy. Są tacy /a szczególnie Takie/ co kropelką słów wypowiedzą Istotę .Prawdopodobnie ma to związek z relacjami partnerskimi.Brak dialogu z partnerem /to moja poprawność/.Ze mną podobnie,dlatego piszę .Jednak to co dej pory napisałem to drobne pierdułki -trening. Tragednia norweska jet Znakiem. I nie chodzi tu o znak,że wszyscy jesteśmy zagrożeni atakiem śmiertelnym.Nie! Śmierć spotyka nas codziennie ,choć czasami omija ,być może z lenistwa. .To co zdarzyło się w Norwegii to Znak,że umiera cywilizacja .Naród 5 ml określany ,jako spokojny i szczęsliwy spotyka COŚ .I nie myślę o dramacie rodzin i krewnych. To COŚ to skutek uśpienia uczuć ,miłości /także złości/ .Jesteśmy syci. a co dalej ?Takie wydarzenia nie dzieją się w Afryce .Tam zabijanie ma podłoże czysto komercyjne-.gdzieś broń trzeba sprzedać,ale pierwej podpalić klientów. Norwegia 5 ml ludzi sytych i 50% żyje samotnie ! Ileś tam procent bierze prochy .Czyli pustynia ,jak u Antonioniego .I tym razem też czerwona ,choć mokra i czerwona.. Nie jestem kaznodzieją ,ale myśłi krążą wobec tego Bytu od którego ,także i my w Polsce odchodzimy .Pozdrawiam sedecznie Ojca dyrektora Salonu i wspaniałych autorów .Postaram się poprawić .
