Smutno mi, że wokół tylu nie-Polaków piszących po polsku. Smutno mi, kiedy z ich ust, klawiatur padają słowa: patriota, patrioci, jak obelga, jak wyzwisko, jak szyderstwo. Ci ludzie chcą sprawić byśmy się wstydzili, że chcemy dojść do prawdy. Ci ludzie nie znają znaczenia słów: honor i współczucie. Ci ludzie nie odczuwają związku krwi, wspólnoty ideałów czy wartości z tymi, którzy za nas polegli w Katyniu czy pod Smoleńskiem. Próbują obrzucić nas błotem, sprowokować, skłócić. Zarzucają tym, którzy się nigdy nie poddali manipulacji medialnych klamastw, że są oszołomami, wariatami, a kiedy i to za mało, że kierują się niskimi materialnymi pobudkami. Wskazują, że ludzie, którzy nie wierzą w wypadek i żmudnie szukają prawdy, próbują podobno się na tragedii dorobić. Wstyd mi za was panowie i panie. Wstyd mi, że jesteście moimi rodakami. Wstyd, że mijam was być może na ulicy, że być może chodzicie do tych samych kościołów czy szkół, że być może w tych samych sklepach kupujemy chleb. Nie wiem, kim naprawdę jesteście i co macie w miejscu, gdzie człowiek ma sumienie. Niech Bóg wam wybaczy, bo ja nie potrafię. I jeszcze jedno: Ci, którzy do tych kłamstw, manipulacji i prowokacji przykładają rękę np. promując je, są tak samo ohydni, jak ci, co je piszą.
