Dzisiaj bardzo nietypowo bo na trzy czwarte. Uświadomiłem sobie nagle, że nic nie pisałem na temat utworów w rytmie walca, walczyka. Nie żebym był wrogiem tego wirującego rytmu, tak jakoś samo się złożyło. Mam zamiar nadrobić te braki i troszkę takich piosenek przedstawić. Znam kilka walców, które mi się podobają i są wcale niezłe.
Na początek nie dość że walczyk to jeszcze country. Nazywa się
Mr. Bojangles.
Autorem tej piosenki jest Jerry Jeff Walker. Powstała w 1968 roku.
Walker urodził się w 1942 roku w Oneonta w stanie New York. Naprawdę nazywa się Ronald Clyde Crossy.
Został członkiem młodzieżowego zespołu The Tones. Zespół wybrał się do Filadelfii na przesłuchanie do Dicka Clarka, który prowadził TV Show American Bandstand. Do przesłuchania nie doszło. Nie zrażeni poszukali prywatnego domu Clarka i tam przed nim zagrali. Clark skierował ich do wytwórni płytowej Baton Records w Nowym Jorku. Okazało się, że tam potrzebowali kwintetu do akompaniowania wokalistom. W zespole było ich siedmiu. Dwóch musiało odejść. Jednym z nich był Walker.
Po ukończeniu szkoły Walker wstąpił do Gwardii Narodowej jednak długo tam nie wytrzymał. Zdezerterował i udał się w wędrówkę na Południe USA, po Luizjanie, Florydzie i Teksasie. Był ulicznym grajkiem, śpiewał akompaniując sobie na ukulele. Gitarę dostał w 1963 roku od Harriet Ottenheimer, założycielki sieci kawiarń The Quorum.
W połowie lat 60. osiedlił się na Green Village w Nowym Jorku. Grał w klubach muzykę folk. Z Bobem Bruno założył grupę Circus Maximus, z którą nagrał dwa albumy. Jedna z piosenek Wind stała się hitem i Walker stał się znanym muzykiem.
Grupa rozpadła się i Walker kontynuował karierę solową. W 1968 roku z gitarzystą Davidem Brombergiem nagrał album Mr. Bojangles. Ten album odniósł komercyjny sukces.
Walker przeniósł się do Austin. Tam w latach 70. współpracował z takimi tuzami country jak Willie Nelson, Guy Clark, Waylon Jennings i Townes Van Zandt. Razem rozwijali kierunek Outlaw Country.
Kariera Walkera rozwijała się dobrze i trwa do dziś. W Teksasie słynne są jego coroczne imprezy urodzinowe, na których obecna jest cała śmietanka country music.
Jerry Jeff Walker
Największym sukcesem Walkera jest Mr. Bojangles. W 1968 roku przebywał w Nowym Orleanie. Spotkał tam bluesmana Babe Stovalla. Stovall pochodził z Mississippi ale od połowy lata 50. mieszkał w Nowym Orleanie. Była to niesłychanie barwna postać, ulubieniec studentów, hipisów, turystów i artystów. Wtedy Walkerowi zaczął kiełkować pomysł piosenki. Pewnego dnia po pijackiej awanturze został aresztowany.
W areszcie zetknął się z starym ulicznym tancerzem, który przedstawił się jako Bojangles. Ten opowiedział mu wiele historii z życia i pokazał jak się stepuje. Wtedy Walker postanowił, że to on będzie bohaterem utworu zamiast Stovalla. Pseudonim starego tancerza nie był oryginalny. Mr. Bojangles istniał w rzeczywistości.
Bill “Bojangles” Robinson urodził się w 1878 roku w Richmond, Virginia, zmarł w 1949. Osierocony jako małe dziecko mieszkał u dziadków. Gdy miał 6 lat występował w ogródku piwnym. Dziadek posłał go do szkoły by rozwijał swoje zdolności taneczne. Mały Bill musiał być niesamowity. To on wymyślił taniec na schodach. Gdy miał 8 lat przyłączył się do objazdowej trupy. W 1891 roku występował w objazdowym teatrze z przedstawieniem Południe Przed Wojną. Później stał się gwiazdą teatrów wodewilowych. Szybko trafił na Broadway, gdzie wszystkich zadziwiał niesłychanym kunsztem tanecznym.
W 1908 roku w Nowym Jorku przebywał Król Anglii. Postanowił on wręczyć Mr. Bojanglesowi odznaczenie. Odbyło się to w taki sposób, że Król stał na szczycie schodów a Bojangles wbiegł do niego do góry tyłem. Zmierzono czas – schody miały długość 75 jardów, które przebył w 8,2 sekundy. Po tym wydarzeniu zarabiał 3500 $ na tydzień. Jak na ten czas były to niewiarygodne zarobki dla czarnego tancerza. Swój znak firmowy – taniec na schodach, nieustannie doskonalił. Publiczność przychodziła specjalnie na ten właśnie numer.
Bill "Bojagles" Robinson
Na Broadwayu występował nieustannie przez następne 25 lat. W 1939 roku, w wieku 61 lat, wsławił się tym, że uczcił urodziny tańcząc wzdłuż całego Broadwayu.
Gdy era wodewilów dobiegła końca Bojangles zaczął występować w filmach. Pierwszy raz w 1928 roku. Łącznie zagrał w 17 obrazach.
Bojangles i Shirley Temple
Dla Freda Astaira Bojangles był idolem. Bardzo wiele elementów choreograficznych Astaira pochodzi od Bojanglesa. W filmie Swing Time Astaire złożył mu hołd tańcząc według charakterystycznych dla Bojanglesa rytmów. Wspomagał go Duke Ellington komponując odpowiednią muzykę.
W 1989 roku Senat USA uchwalił dzień 25 maja, dzień urodzin Bojanglesa jako "National Tap Dance Day".
Jerry Walker wykonywał piosenkę Mr. Bojangles prawie na każdym koncercie. David Bromberg przez dwa lata występował razem z Walkerem. Tak wspominał: „Przez te dwa lata robiliśmy tę piosenkę każdego wieczora. Mnie to nigdy nie przeszkadzało, ale Jerry był już nią trochę zmęczony. W nocy po zamknięciu klubu robiliśmy z tą piosenką straszne rzeczy.”
Jak na utwór country Mr. Bojangles spodobał się muzykom wywodzącym się z bardzo różnych gatunków. Grali i śpiewali ją jazzmani, bluesmani i wykonawcy muzyki pop. Najmniej chyba rockmani. Wśród wykonawców byli m.in. Sammy Davis, Nina Simone, Harry Belafonte, Elton John, Bob Dylan, Neil Diamond, Robbie Williams i wielu innych.
"Mr. Bojangles" lyrics
I knew a man Bojangles and he'd dance for you
In worn out shoes
With silver hair, a ragged shirt, and baggy pants
The old soft shoe
He jumped so high, jumped so high
Then he lightly touched down
I met him in a cell in New Orleans I was down and out
He looked to me to be the eyes of age
as he spoke right out
He talked of life, talked of life, he laughed clicked his heels and stepped
He said his name "Bojangles" and he danced a lick across the cell
He grabbed his pants and spread his stance,
Oh he jumped so high and then he clicked his heels
He let go a laugh, let go a laugh
and shook back his clothes all around
Mr. Bojangles, Mr. Bojangles
Mr. Bojangles, dance
He danced for those at minstrel shows and county fairs throughout the south
He spoke through tears of 15 years how his dog and him traveled about
The dog up and died, he up and died
And after 20 years he still grieves
He said I dance now at every chance in honky tonks for drinks and tips
But most the time I spend behind these county bars 'cause I drinks a bit
He shook his head, and as he shook his head
I heard someone ask him please
Mr. Bojangles, Mr. Bojangles
Mr. Bojangles, dance.
Pomnik Bojanglesa w Richmond
