Kiedyś natrafiłam w internecie na jeden z wielu rankingów filmów z gatunku horror i to jeszcze tzw. gore, czyli krew, flaki, psychopaci. Pierwsze miejsce w tym rankingu powierzono "Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną", części pierwszej, prototypowi kolejnych mutacji, w reżyserii Toobe'a Hoopera, z roku 1974, a więc kiedy mnie jeszcze nie było na świecie.
Film ten wzbudził zrozumiałą sensację, z jednej strony z powodu krwistości nie widzianej dotąd na ekranie. Ale poważniejszy zarzut przeciwników i większe kontrowersje niż latające flaki budziło co innego: atak na typową amerykańską rodzinę. Główny bohater filmu, a zarazem jeden z największych psycholi, jakich ziemia w kinie nosiła, Leatherface, to mąż i ojciec dzieciom. Głowa z pozoru porządnej, typowej, uwielbianej, niemal czczonej amerykańskiej prowincjonalnej rodziny.
Szokiem największym dla ówczesnych Amerykanów był zamach w biały dzień na amerykańską świętość, wzór i ostoję społeczeństwa.
Po czterdziestu latach kolejne części "Teksańskich masakr" budzą już tylko wzruszenie ramion, ewentualnie pozwalają pryszczatym chłopakom popisywać się przed koleżankami wiedzą na temat kultowej serii filmów gore.
Nie wiem, jaką estymą obecnie cieszą się rodziny amerykańskie, bo w Polsce informacja, jaką np. kilka dni temu znalazłam w "Gazecie Wrocławskiej", że znaleziono zwłoki czteroosobowej rodziny w ich mieszkaniu, żona i dwie nastoletnie córki zakłute nożem, mąż i ojciec - najpodobniej sprawca masakry - powiesił się w drugim pokoju - nie wywołuje już wielkich emocji. Najwyżej pogardliwe komentarze, że ot, typowa polska rodzina.
I oto idzie nowe. Krew już na nikogo nie działa. Do krwi można się przyzwyczaić. Jest jednak coś, do czego ani niedoboru, ani nadmiaru przyzwyczaić się nie można. Pieniądze. Pieniądze i rodzina. Rodzina i pieniądze.
Kilka lat temu rynek polski został zaatakowany nową usługą finansową pt. odwrócona hipoteka. Polega ona - ta usługa na tym, że senior, emeryt, czy jak go tam zwą, który posiada swoją własną nieruchomość, może tę nieruchomość sprzedać jakiejś firmie/instytucji parafinansowej za przysłowiowy grosz, a w zamian za to otrzymywać miesięcznie do emerytury dodatkowo jakieś 500 czy 1000 złotych, do śmierci, chociaż może krócej, czyli do momentu kiedy nowemu właścicielowi mieszkania nie odechce się wypłacać tej jałmużny.
Jeszcze całkiem niedawno usługi takie były szeroko reklamowane w tv i innych mediach, przez uśmiechniętych staruszków, którzy nie muszą już dzielić się majątkiem ze swoimi dziećmi i wnukami, a mogą na przykład kupić sobie dodatkową parę skarpet na zimę i nie brać na tę okoliczność od razu pożyczki w providencie.
Ale oto wczoraj, we wspomnianej Gazecie wrocławskiej pojawiła się informacja o pierwszym w historii polskiego prawa procesie, jaki 29 letni mężczyzna wytoczył swoim rodzicom za niedopatrzenia i zaniedbania w opiece podczas jego dzieciństwa.
I niech nikt nie myśli, że ja kłamię, albo koloryzuję. Tak właśnie jest. 29 latek uznał, że rodzice niewystarczająco o niego dbali i teraz złożył pozew do sądu i domaga się od nich 150 tysięcy odszkodowania. Pytany, czy rodzice pili i bili, odpowiada, że nie, że może dostał ze dwa razy jakieś większe lanie. Więc o co chodzi? No o to, że na przykład, jak go bolały zęby, to rodzice nie chodzili z nim do dentysty i on teraz ma mnóstwo koron, za które już zapłacił 17 tysięcy.
http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/3460935,proces-za-zle-dziecinstwo-wroclawianin-chce-od-rodzicow-150-tysiecy-zlotych,id,t.html
To jest dopiero temat na horror. Może powstanie jakiś nowy podgatunek horrorów, psychogore? Albo psychofinancesgore?
Jak pisałam powyżej, idzie nowe. Zbierajcie paragony po wizytach u dentysty, alergologa, psychologa, paragony za ubrania, buty, podręczniki, zabawki.....Kto wie, co może nas w życiu spotkać? Aha, paragony należy kserować, bo ten tusz z kas fiskalnych znika po jakimś czasie.
