Zmartwychwstaję na twoim grobie!

Bohater Dziennik latarni uwalnia się od obecności tyranicznego ojca. Dosłownie i własnoręcznie uwalnia się od obecności ojca. Cytat ze stron 209-210

Patrząc na ciebie na żal mi się zbiera,

Żal, jaki czuję, gdy patrzę na kata,

Co z zabijania zawód sobie zrobił

I ukrzyżował własne przeznaczenie.

Ja już ci nawet zdążyłem wybaczyć,

Ośle, idioto, chuju, ale tato,

Odczułeś rozkosz, gdy mi dałeś życie,

Ja twe zabieram, tatusiu najdroższy.

Zabiję ciebie i jeśli to prawda,

Że my po śmierci wracamy na ziemię,

Żywię nadzieję, że się nie spotkamy.

Spierdalaj mendo i nie wracaj więcej,

Szczurzy pomiocie, diable w ludzkiej skórze,

Twą twarz nikczemną przykryję poduszką,

Gasząc na zawsze nienawistny oddech.

Lecz pozwól najpierw nacieszyć się jeszcze

Obrazem, który tak pragnąłem widzieć:

Ciebie ze strachu drżącego jak listek

W obliczu swego anioła mściciela.

Jestem narzędziem tylko w jego ręku.

Nie chcesz się bronić, krzyczeć, stąd uciekać,

Nie możesz, prawda? Za to ja dziś mogę

Godzinę śmierci wybrać twojej, ojcze

I ostatecznie zrzucić z siebie ciężar.

Na okrutniejszą śmierć ty zasługujesz,

Niż aksamitny dotyk tej poduchy.

Przede mną życie, będę żył nareszcie,

Bo twoja śmierć jest dla mnie uwolnieniem.

Ribeiro João Ubaldo: Dziennik Latarni, przełożył Jarosław Jeździkowski, 232 strony, Wydawnictwo Brazar, 2012; ISBN: 9788393322503; Cena 25 zł