Kocham ją
rudopłonnie
Kocham
nader przytomnie
Kocham ją
za jesiennie
Kocham ją
niedokwietnie
Kocham ją
z opóźnieniem
o tyle tyle lat
Kocham ją
dość spokojnie
jak doniczkowy kwiat
Kocham ją
idiotycznie
Kocham
niegramatycznie
Ocham ją
raczej bezstronnie
I boję się boję
ogromnie
ale to tak przyjemnie
powtarzać nieznudzennie
powtarzać sobie tak:
kocham ją
rudopłonnie
Kocham
niezbyt przytomnie
Kocham ją
przedjesiennie
Kocham ją
niewykwietnie
Kocham ją
z wyprzedzeniem
jak wolność spoza krat
Kocham ją
w przerażeniu
jak wrzątkiem zlany kwiat
Kocham ją
dość sceptycznie
Kocham
niepolitycznie
Kocham
za abotak
Am ją nazbyt
zachłannie
I głupio tak głupio się boję
a jednak jest przyjemnie
powtarzać sobie tak:
kocham ją
rudopłonnie
Kocham ją
ach milongnie
Kocham
jesiennie
Kocham ją
niezakwietnie
Machok ją
teraz
i na wspak
Kocham ją
w trwałym szale
niczym na mrozie kwiat
I kocham jej
zmęczenie
i cóż że
niepotrzebnie
tu wpada czarownica zła że jej przeszkadzam spać i daje mi po łapach i każe się wynosić
co może znaczyć też że właśnie zostać mam bo wiedźma to przechera
więc ja leciutko drżę bo nie wiem czego chce naprawdę czego chce to ona wtedy znów
no nie denerwuj się mi mówi to jeszcze bardziej ja choć przecież nie zje mnie
a tuczy tak dla draki nawet uśmiecha się łagodność sprawia że ja jeszcze bar no nie
jednak oszukać jej nie zdoła nawet bies a co dopiero ja zaklęcia różne znam
lecz cierpliwości brak i czasu czasu brak i żadne nie zadziała
a co się będę rwał zrozumie mnie nie tak na opak albo wcale
chociaż kto to wie kto wie właśnie przeciąga się i zasnąć znów gotowa
a co się będę auuu prostuję nogi i łykając krople krwi nucę dla niepoznaki
a w sobie ciszej niż troszeczkę drwiący deszcz co właśnie zaczął siąpić
a sobie cicho jak kosiarką rżnięty mak jak wodospady solne
powtarzam sobie tak
powtarzam cichuteńko:
kocham ją
rudopłonnie
