Mein Kampf Hitlera jest książką niepowtarzalną (nie da się bowiem w jednym miejscu stworzyć rzeszy ślepo oddanych wyznawców, za pomocą wielkiego steku wydrukowanych na papierze bzdur). Geniusz zła morduje miliony, publikując swoje zabójcze tezy, powielane przez wielu ludzi pracy miast i wsi, niedoceniane przez polityków, na długo przed wybuchem hekatomby obozów śmierci i wojny. Znalezienie anglojęzycznej wersji w Internecie zajmuje zwykle kilka sekund. Przyjemność z czytania wątpliwa. Zwykły bełkot i powielanie rasistowskich hasełek zlewa się z megalomanią maniaka.
W weekendowym wydaniu WSJ, przeczytałem o istotnym, z punku widzenia wiewiórek, problemie ponownego wydania MK, w Niemczech. Prawa do książki, przepraszam dzieła, ma Bawaria. Wygasną one w 2016 roku, ale już teraz plany wydawnicze co do pełnego poprawionego druku ma Monachijski Instytut Historii Powszechnej. Wcześniej, bo w ciągu najbliższego czasu jakiś niemiecki magazyn Zeitungszeugen, publikuje wspomnianą rzecz w częściach.
Kontrowersji przy tym nie brakuje. Wydawcy przy nieumyślnym wsparciu dziennikarzy podgrzewających zgrabnie atmosferę, liczą na zyski, przez ogólnoeuropejski skandalik. Bulwersanci oraz moraliści, pompują policzki z niedowierzaniem iż to krok w stronę powrotu faszyzmu. Obiektywni analitycy z krwi i kości, twierdzą w końcu, że dobrze, niech się drukuje, Niemcy europejskie, demokratyczne i pozbawione uprzedzeń dojrzały do tego kroku. Natomiast zwykli współcześni ludzie, posiadający już dawno zapisany plik na komputerze pod nazwą ciekawostki z krainy wiecznego bełkotu – Mein Kampf, już wiedzą, że jak zwykle dużo szumu o nic. Podobno najbardziej zawiedzeni są neofaszyści bo dzieło, które cieszyło się wśród nich mianem cudu prozy, dającego natchnienie do działania, traci swój nimb niedostępności. Cóż począć? Należy współczuć i prosić Opatrzność o zimny deszcz rozsądku na rozpalone głowy rozgoryczonych przeciwników MK.
