Alimentacja
Samo słowo alimentacja pochodzi z łaciny i oznaczało pierwotnie wyżywianie. W obecnym rozumieniu kodeksu rodzinnego w art. 128 i następnych oznacza to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby środków wychowania i obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Jest tutaj oczywiście kolejność, gdyż obciąża zstępnych przez wstępnymi, czyli rodzice mają najpierw roszczenie do dzieci o utrzymanie, a dopiero potem do swoich rodziców. Rodzeństwo może być poproszone o utrzymywanie gdy ani dzieci ani dziadkowie nie mogą utrzymać rodziców. Małżonek musi utrzymywać drugiego małżonka przed wszystkimi tymi osobami, ale dopiero po rozwiązaniu lub ustaniu małżeństwa.
Bat na leniwe dorosłe dzieci
Nowelizacja kodeksu dodała zastrzeżenie, że rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, jeżeli te świadczenia są połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Jest to przepis bardzo odpowiadający realiom współczesnej gospodarki, w szczególności ekstremalnie wysokiego bezrobocia wśród ludzi młodych.
Bardzo znamienna jest zmiana art. 135 par. 2, gdzie stworzono możliwość, że jedno z rodziców wychowuje, a drugie tylko na to płaci.
Rodzice płacą za wszystkie zachcianki
Sąd może ponadto nakazać zapłacić za dawniejsze niezaspokojone potrzeby uprawnionego do alimentacji. Czyli już po fakcie nakazać zapłacić za kurs tańca lub zagraniczną wycieczkę. Zasądzone świadczenie może być rozłożone na raty.
Warte uwagi jest także wprowadzenie do k.r.o. art. 144 prim, który zezwala na uchylenie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeśli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie można jednakże uchylić się od alimentacji dziecka.
c.d.n.
