Po Konkursie
Od zakończenia Konkursu Chopinowskiego minęło już kilka dni a temperatura towarzysząca ogłoszeniu wyników jeszcze nie minęła. Zwycięstwo Awdiejewej poddawane jest w wątpliwość, czasem bardzo mocno. Słyszałem parę razy, że ona nie umie grać Chopina co było widać w finale konkursu.
W finale uczestnicy grali jeden z koncertów Chopina. Dwóch tylko wybrało koncert f-moll. Pozostali woleli koncert e-moll.
Chopin napisał oba koncerty w bardzo młodym wieku, gdy miał 19 – 20 lat. Ciekawe, że nie pojawiła się nigdy sława Chopina jako cudownego dziecka, a takie miano przypisano np. Mendelssohnowi.
A przecież oba koncerty fortepianowe to wspaniałe dzieła. Są połączeniem czystego romantyzmu i stylu brillant, który wtedy panował w Europie. No i przy tworzeniu dołączyła jeszcze miłość do Konstancji Gładkowskiej.
Fryderyk Chopin
Oba koncerty to połączenie uczucia i techniki. Szczególnie uczuciowe są drugie części – w obu liryka jest tak piękna, że niewiele utworów innych kompozytorów można z nimi porównać.
Numeracja koncertów nie odpowiada chronologii powstania. Koncert f-moll powstał pierwszy, a nosi nr 2 gdyż został wydany jako drugi, w 1836 roku, podczas gdy koncert e-moll w 1833. Uznaje się, że koncert e-moll jest dojrzalszy i dlatego wybiera go więcej pianistów. Być może tak jest choć ja uważam, że jego trzecia część jest bardziej błyskotliwa i to raczej motywuje pianistów. Po prostu można się bardziej wykazać biegłością.
Ja, jeżeli miałbym oceniać to wolę koncert f-moll z powodu Larghetto. Urzeka mnie.
Ten koncert wybrał na Finał nasz Paweł Wakarecy. Być może wybrał go dlatego gdyż sądził, że inni wybiorą ten drugi, a być może dlatego, że jak sam powiedział „bo jest piękny”.
Dla Wakarecego wejście do finału było chyba niespodzianką. Widząc jak się zachowuje mam wrażenie, że on nie wierzył do końca w siebie. Wypowiedział się, że "Konkurs jest dla pianistów, a on jest tylko studentem." Trochę to zabrzmiało jak rezygnacja bez walki.
Paweł Wakarecy
Pewna nierówność wśród uczestników występowała – niektórzy mieli już doświadczenie występowania z orkiestrą, inni niewielkie, np. Wakarecy. To się czuło w czasie występu. Spoglądał na dyrygenta z pewną obawą, jakby kłopotał się, że coś zawali. Ale i tak wg mnie zagrał koncert naprawdę dobrze.
Więcej wiary i ducha - tego mu życzę.
Z Julianną Awdiejewą jest pewien kłopot. Słuchałem jej występów kilka razy. Tak trafiałem z transmisjami. Wundera zaś słyszałem tylko krótko w trzecim etapie i w koncercie. I od razu mówię – Ingolf Wunder zagrał świetnie na Koncercie Laureatów. Lepiej niż w Finale.
Awdiejewa odwrotnie.
Julianna Awdiejewa
Zarzuca się Awdiejewej, że gra ostrym dźwiękiem, który jest ‘niechopinowski’. Nie zgadzam się z tym poglądem. Zdarzają się jej momenty przyostrzenia, to prawda. Na Koncercie Laureatów były takie dwa – raz w prawej raz w lewej ręce. Bardzo wyraźne. O czym to świadczy ? No, o tym, że normalnie gra po chopinowsku skoro zdarzają się jej wyjątki. W każdym razie nie zgadzam się, że werdykt jury jest skandalem.
W 1980 roku gdy Pogorelic nie wszedł do finału a Argerich odeszła z jury to był skandal. Tak wielki, że Pogorelic stał się wtedy bardziej sławny niż zwycięzca Dang Thai Son. A jednak zwycięski Wietnamczyk zrobił dużą karierę, czyli jury się nie pomyliło.
Wunder gra doskonale i świat stoi przed nim otworem. Ma wszelkie predyspozycje by go zdobyć. Podobnie i Awdiejewa. Zobaczymy jak je wykorzystają.
Ingolf Wunder
Jury w tym roku składało się naprawdę z wielkich muzyków znających Chopina doskonale. I oni słyszeli wszystkich uczestników w całej krasie, czego nie można powiedzieć o większości z nas. Zgadzam się więc z tymi, którzy ufają jury.
