Miszcze, taki gatunek człowieków (człowieki za królem Julianem), którzy z niczego potrafią wyczarować cuś, sami są idolami mniejszych „lemingów”znaczy lemurów . Miszcze to też tacy, którzy medialnie potrafią wykreować z niebytu np. takiego Kononowicza. Miszcze rządzą, miszcze radzą , miszcze nigdy cię nie zdradzą.
Tacy miszcze rządzą nami z małymi dwoma przerwami od 1989 roku. Dlaczegóż ?! Zawoła przytomny kontestator miszczów. Ano dlatego iż wyborcy bardzo szybko i bez problemów przejęli zachodni, amerykański model prowadzenia kampanii wyborczej. Wynajmowane zachodnie agencje reklamy politycznej (z racji, iż nie było jeszcze rodzinnych agencji zajmujących się w profesjonalny sposób marketingiem politycznym) przenosiły na polski grunt gotowe, zachodnie wzorce, hasła. To dlategóż polskie miszcze nie muszą być kimś, wystarczy, że są „z kimś”. A przede wszystkim miszcze są medialnymi miszczami . Potrafią tanczyć na lodzie i pląsać na wodzie. Mają photoshopowy uśmiech na okładkach pism wielkonakładowych i wiwisekcję swojego życia na „pudelku”. Są swojakami, jeżdżą lamborgini lub innym ferrari wynajętymi w ramach umowy reklamowej. Mają w dupie wsio i wszystkich bo przecież miszczów nie dotyczą sprawy plebsu. Każdego kto kontestuje ich byt, miszcze sprowadzą szybko do parteru jako „faszyzujące” podczłowieki, które próbują zawłaszczyć sobie prawo do bycia miszczem. Miszcz nie przyjmuje do wiadomości, że można być mistrzem. Mistrz jest bytem nierealnym i obcym. Ponieważ mistrz to przed wszystkim zaprzeczenie miszczostwa. Zaprzeczenie miszczowskiej myśli, mowy i bytu. Mistrz jest nikim, mistrz bowiem jest bytem myślącym. A miszcze nie mają obowiązku myśleć. Miszcze są twórcami dobroci i miłości wzajemnej. Mistrze zaś to wrogi twór, nacjonalistyczno-narodowy. A jako taki, z góry skazany jest na niebyt w świecie miszczostwa. Miszczostwem jest wnosić peany na cześć tuzów jedynie słusznej linii. Miszczostwo się opłaca. Miszczowie darzący wzajemną sympatią władzę są dobrze opłacanymi Nadmiszczami. Mistrzowie próbujący kontestować są „podmistrzami” nie nadającymi się do wspólnej wymiany miszczowskich myśli. Podmistrzami III kategorii wręcz. Przecież z podmistrzami nie ma o czym rozmawiać bo wiadomo , że każdy mistrz to pijak, a każdy pijak to złodziej.
I tym optymistycznym akcentem, do poczytania wzajemnegoJ
