Ostrzeżenie!!
Nie jest to film dla wyznawców multi-kulti..
Nancy Meyers (rocznik '49 Filadelfia) pewnie nie tylko jako reżyser i scenarzysta nie jest zadowolona z relacji wzajemnych we współczesnym społeczeństwie amerykańskim. Z filmu „Praktykant”, jego fabuły wnoszę, że nie podobają jej się kobiety, które odnoszą zawodowe sukcesy, ale tracą kontakt z najbliższymi. Nie jest być może również fanką nowoczesnych mężczyzn, którym pasuje, gdy kobiety przejmują władzę w rodzinnym stadle, by oni mogli nigdy nie dorosnąć.
Na bazie tego powstał film nostalgiczny (choć bynajmniej nie smutny) - „Praktykant”
W nim, jak to dawniej bywało, mężczyźni są mężczyznami -kawalerami damskich serc, szarmanckimi i eleganckimi, a kobiety, to kobiety - uwodzą partnerów zmysłowością i seksapilem.
Robert De Niro, Jr. (rocznik '43 Broklyn Nowy Jork) – amerykański aktor, reżyser i producent, zdobywca dwóch Nagród Akademii Filmowej za role w filmach Ojciec chrzestny II (1974) oraz Wściekły Byk (1980).
De Niro jest jednym z najbardziej dochodowych aktorów w historii kina; filmy z jego udziałem uzyskały przychód według witryny Box Office Mojo ponad 2,2 miliarda dolarów.
De Niro wciela się w „Praktykancie” w postać wdowca Bena. Od jakiegoś czasu przebywa na emeryturze i ma serdecznie dosyć bycia wesołym, lecz bezczynnym staruszkiem. Dlatego też postanawia wziąć udział w programie "praktyki dla seniorów". W rezultacie trafia do młodej firmy internetowej zajmującej się sprzedażą odzieży dla kobiet. Jej założycielką jest Jules (Anne Hathaway), bizneswoman, pozornie standartowa ostra jak brzytwa i zimna, jak ryba, która jednak staje przed trudnym wyzwaniem utrzymania w ryzach sukcesu grożącego zniszczeniem jej wspaniałego życiowego marzenia.
Anne Jacqueline Hathaway (rocznik '82 Brooklyn Nowy Jork) – amerykańska aktorka filmowa, zdobywczyni Oscara za rolę drugoplanową w filmie Les Misérables. Nędznicy (2013) oraz nominowana za najlepszą rolę pierwszoplanową w filmie Rachel wychodzi za mąż (2009).
Ah, uwielbiam Anne Hatthaway :), ale kontynuujmy..
Zrozumiałe więc, że Wielka Szefowa swojego emerytowanego praktykanta traktuje jako zło konieczne, które najlepiej będzie zignorować. Zwłaszcza, ze z puli przypada jej on (czyli Ben), jako praktykant osobisty.
Ale Bena trudno nie zauważyć, zwłaszcza ze jest on pomimo starczego zużycia organizmu człowiekiem nad wyraz spostrzegawczym, inteligentnym i nienachalnie ekspansywnym.
Niepostrzeżenie staje się on, w wyniku kilku zdarzeń pozornie nieważnych moralnym wsparciem dla Jules. Co więcej, pracującym w firmie zniewieściałym mężczyznom pomaga zmężnieć i wydorośleć, a kobietom – zyskać należne im uznanie, lecz raczej w stylu Jacka Lemmona, nie L.DiCaprio. Ratuje również od samotności pewną ponętną rozwódkę...
Jeśli należycie do grona osób o „postępowych poglądach” nie oglądajcie tego filmu.
Komedia (bo jest to komedia) sugeruje bowiem, ze tradycyjny model hetero jest po prostu bliżej ideału życia w szczęściu.
Aby móc bawić się na "Praktykancie", musimy jednak uwierzyć, że stary, ale jary, tradycyjny model stosunków międzyludzkich, opartych jednak na patriarchacie jest remedium na stress związany z obecnym tempem życia.
Meyers potrafiła nasycić swoją opowieść delikatnym ciepłem, które niepostrzeżenie wypełnia widzów pozytywną energią.
Nie jest to komedia w w stylu „Jasia Fasoli” za scenami, na których wybuchniemy gromkim śmiechem (nie wiedzieć z czego). Jest w tym filmie za to wiele momentów, w których można się uśmiechnąć i z zadowoleniem pokiwać głową, są sceny wyciskające ździebko łez..
Jest tez oczywisty happy end, a nawet morał się znajdzie :)
Stan
