Emocje wokół konferencji o homoseksualizmie, która miała odbyć się na UKSW wciąż nie opadły. Wczoraj temat na szybko podjął, widząć "gorący temat" Jan Pospieszalski w swoim programie "Warto rozmawiać". Trudno ocenić, czy rozmawiać rzeczywiście warto - bo dobór gości był wyjątkowo jednostronny. Trudno było też z programu Jana Pospieszalskiego dowiedzieć czegokolwiek sensownego - tak o konferencji jak i o działalności pana Camerona, który stwierdził np, że nie jest prawdą, iż został usuniety z Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego,ale że sam zrezygnował z członkostwa w tym gronie... W kategorii ocen prawdziwości wypowiedzi, dysponując możliwościa wyboru spośród "prawdy, tys prowdy i g... prawdy" wypowiedź Paula Camerona mieści się jednak najbliżej tej ostatniej....
Co było oczywiste - wytoczone zostały również armaty z hasłem "wolności słowa" przez grono oburzonych odwołaniem konferencji. Dr Cameron tylko walczy z "homoseksualną propagandą", Gazeta Wyborcza (lub raczej "Aborcza") toczy swoją krucjatę (jeśli to można tak nazwać) w imieniu lobby homoseksualnego, a odwołanie debaty to skandal w państwie demokratycznym.
O poglądach samego Camerona nadal jednak niewiele było wiadomo. Niestety, zasadniczo właśnie z winy jego przeciwników, którzy zamiast podnieść rzeczowe argumenty rozpetali kampanię pt "Cameron jest zły, bo nie lubi gejów". Tymczasem "dorobek" naukowy "dr" Camerona jest rzeczywiście fascynujący. Jest on np autorem takich wiekopomnych wniosków, jak ten, iż lesbijki ginął na drogach 300 razy częściej niż heteroseksualne kobiety, oraz że geje przejawiają tendencje do unikania podatków... O tym, że jest wrogiem tzw "zakazu dyskryminacji ze względu na orientację seksualną" nawet nie trzeba wspominać.
Pojęcie wolności słowa może być różnie rozumiane, ale na pewno nie oznacza, iż każdy pseudonaukowiec "ma prawo" do wypowiadania sie na Uniwersytetach. Dowodem istnienia demokracji jest fakt, iż Paul Cameron może swoje brednie swobodnie wygłaszać i być zapraszanym do programów telewizyjnych. Trudno nie stwierdzić, że jego obrońcy nie różnią się wiele od skrajnych działaczy "politycznego geizmu*" i tak samo jak oni uważają, iż "mają prawo" do wygłaszania swoich teorii gdzie im sie tylko to spodoba.
Wracając jednak do sprawy Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego - ta kwestia powinna być absolutnym papierkiem lakmusowym "uczciwości" Camerona i jego zwolenników. Owszem, Cameron formalnie odszedł sam. Sam - gdyż po prostu ubiegł decyzję o usunięciu poprzez wcześniejsze złożenie dokumentu o rezygnacji. Jaki jest więc prawdziwy obraz tej sprawy - nietrudno sprawiedliwie osądzić.
Poglądy Camerona zyskały mu zresztą wielu sympatykow w Rosji, gdzie też miał okazję prowadzić swoje "wykłady" i gdzie przy okazji bardzo chwalił metody obrane przez rosyjskie władze, apelując nawet aby Rosja w tej "moralnej" kwestii pomogła Stanom Zjednoczonym, których politykę ocenia bardzo krytycznie. Rosja jako "moralny strażnik ludzkości"...
Nie ma nawet co ukrywać - Cameron i jego zwolennicy są po prostu zwolennikami traktowania homoseksualistów jako osób chorych, gorszych, a samego homoseksualizmu jako dowodu i przyczyny "upadku cywilizacji". I jest to rzeczywiście punkt widzenia który właściwy był przez długi czas chrześcijaństwu. Przechodząc więc na płaszczyznę cywilizacyjną i ideologiczną - tego spojrzenia nie należy w żadnym razie traktować jako spojrzenia właściwego cywilizacji europejskiej. Homoseksualizm istniał zarówno w starożytnej Grecji, Egipcie i innych kulturach antycznych, W niektórych przypadkach rozmiary tego zjawiska moglyby być przerażajace dziś nawet dla osób w pełni akceptujących tolerancje (starożytna Grecja). Tym kuriozalniej w takich przypadkach wyglądaja różnego rodzaju obrońcy "twardych zasad" lamentujący nad "feminizacją mężczyzn"... Nietęgo prezentowałyby się te dzisiejsze okazy "męskości" przy wojownikach ze Sparty lub Aten...
Aby zrozumieć w pełni polemiki na temat homoseksualizmu należy starannie rozróżnić dwie sfery - sferę akceptacji i tolerancji dla samego homoseksualizmu i sferę "politycznego geizmu" który jest ideą różnego rodzaju skrajnych organizacji homoseksualnych, którym ewidentnie marzy się promocja własnego światopoglądu i które w najbardziej skrajnych przypadkach szczerze wierzą, iż od najmłodszych lat należy nauczać o homoseksualizmie, aby "dać ludziom prawo wyboru". Problemem nie jest jednak w tym przypadku sam homoseksualizm, ale problematyka "identyfikacji". Osoby kojarzone z tymi poglądami po prostu utożsamiają się zasadniczo właśnie ze swoją orientacja seksualną, która staje się dla nich najważniejszym czynnikiem wyróżniającym człowieka. W swojej ideologii nie różnią się zasadniczo ani od islamistów, identyfikujących się w pierwszym rzędzie z własną wiarą, ani od skrajnych feministek dla których najważniejszą sprawą jest identyfikacja z płcią (jak to sie roi choćby "Kazi" Szczuce).
Osoby i środowiska takie należy w zasadniczej mierze identyfikować nie ze względu na prezentowaną przez nie ideologię, ale właśnie ze względu na ich skrajność (mentalność przez nie prezentowana nie różni się zasadniczo od mentalności kibola piłkarskiego)
Niestety, Paul Cameron należy do takiego samego grona. Wolność słowa nie polega zaś na przyzwoleniu na wygłaszanie dowolnych poglądów w każdym miejscu. Amerykanin będzie mógł przedstawić swoje teorie w Domu Rekolekcyjno - Formacyjnym przy seminarium duchownym i można być wręcz pewnym że właśnie tam, a nie w placówce rangi uniwersytetu jest na nie miejsce.
Michał Wiśniewski
