WIZYTA DUSZPASTERSKA
Jesteśmy po kolędowych odwiedzinach księdza z naszego parafialnego duszpasterstwa. W życiu rodziny katolików, jest to ważne wydarzenie przynoszące kapłańskie błogosławieństwo rodzinie i jej domowi.
Doniosłość tej religijnej praktyki ma też znaczenie bezpośredniego kontaktu z kapłanem w ogólnej rozmowie jak i o sprawach religii na tle codziennego życia katolików często skonfliktowanych z jej społecznym i politycznym tłem moralnym.
Nasz gość /ks. wikary/ zapisał się pozytywnie w tejwizycie zarówno umiejętnością słuchania jak i interesujących wypowiedzi. Na odchodnym pozostawił broszurkę pt, tytułem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła” z dedykacją ks. abp Stanisława Gądeckiego – metropolity poznańskiego.
Broszura zawiera 30 tytułów o tematyce pobożności i jej roli w służbie Kościołowi tak określanego w słowie Księdza Arcybiskupa:
„Jesteśmy dłużnikami Pana Boga - …ten dług trzeba spłacać przez aktywne uczestnictwo we wspólnocie Kościoła. Taki jest temat i program kolejnego roku duszpasterskiego rozpoczętego wraz z Adwentem”.
Nieporozumienie czy strategia?
Zawartość broszurki sklada się z12 rozdziałów w tym takich:
Rozdział pt. ”Ale Kościół to instytucja”
/str.14/ tak nakreśla instytucyjność Kościoła:
„Słowo instytucja jest dzisiaj odbierane negatywnie, nie tylko w odniesieniu do Kościoła. Obraz Kościoła jako instytucji gorszej od innych, bo pragnącej sprawować rządy nad światem i poszczególnymi ludźmi nieustannie pokazują media. Tak myśli wielu, zwłaszcza młodych. Takie opinie są bezrefleksyjnie przyjmowane i powtarzane.”
Zastanawiające, że broszura skupia uwagę na Kościele instytucjonalnym z pomijaniem prawdziwego, religijnego podmiotu Kościoła wprost wynikające z modlitwy „Wyznanie wiary”: Wierzę w jeden, Święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie.
Szkoda, że tej wstydliwej wizji Kościoła instytucjalnego tak wymownie demonstrowanej postawami Episkopatu np. owym zatrważającym listem abp Stanisława Gądeckiego do prawomocnie skazanych b. ministrów PiS na więzienie za fałszywe fingowanie przestępstwa takim zakończeniem:
„Życie każdego z Panów ma wartość dla naszej wspólnej Ojczyzny i może przyczynić się do tego, by czynić ją bardziej sprawiedliwą.
Z wyrazami szacunku i pasterskim błogosławieństwem Stanisław Gądecki Arcybiskup Metropolita Poznański Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski „.
Ten dziwny „szacunek” Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski złożony w hołdzie przestępcom przeciw polskiej racji stanu jest tak kuriozalny, że jako katolik nie mogę tu użyć słów dobitnie to obrazujących.
Czyżby Arcybiskup nie znał 8 przykazania: „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu!” ?
Rozdział pt. „Czy uczestniczę we wspólnocie Kościoła” - tak kreśli to uczestnictwo .
„Wyraża się ono uczestnictwem w życiu Boga przez modlitwę, tę osobistą, rodzinną, ale najbardziej przez uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii. […] formację duchową pogłębia uczestnictwo w grupach biblijnych i katechetycznych. Są wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej, grupy modlitewne i liturgiczne, grupy misyjne. Można do nich dołączyć, można je współtworzyć, a nie stać biernie z boku i krytykować. Można być żywym Kościołem”.
Ta treść jest apelem o administracyjne przedłużenia katechizacji wiernych zamiast nauk o porządności chrześcijańskiego życia w rodzinie, pracy, miejscu zamieszkania, działalności społecznej, będące obrazem rzetelności i uczciwości katolickiej egzystencji. Materię tą broszurka spłyca takim zdaniem”: „…trwania we wspólnocie Kościoła jest zaangażowanie społeczne i – według możliwości polityczne – dla budowania cywilizacji miłości i życia”.
Piękne zdanie – szkoda, że tak dramatycznie skonfliktowane z treścią wspomnianego listu abp Stanisława Gądeckiego do ludzi, brutalnie tę ideę niszczących.
Równoież ku wielkiemu zdziwieniu zdanie to zachęca też do angażowania się „w politykę", która jest w Polsce instytucją wielkiego zła rozdzierającego społeczeństwo na dwa wrogie obozy o cechach podobnych wojnie domowej.
Taka zachęta jest sprzeniewierzeniem się Jezusowego nakazu: „co boskie Bogu, a co cesarskie Cesarzowi”!
Za resume tej smutnej notki niech psłuży Ewangelia wg św. Mateusza (7,21-29(Mt 7,21-29)"
„Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości! Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.
Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki .
Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką.
Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie”.
Nie upraszczajmy religii 1
