Casus Janukowycza w krajach bałtyckich?

 

 

 dr Leszek Sykulski

 

Tylko dobry goniec może być poświęcony. Zły może zostać tylko przegrany.

Jurij Razuwajew

 

Przeciwnicy stawiają sobie mata sami. Wystarczy tylko trochę poczekać.

Siegbert Tarrasch

 

Dare il gambetto

Do ulubionych zagrań rosyjskich szachistów należy gambit. Polega on na poświęceniu jednej lub kilku bierek (pionów lub figur) w zamian za uzyskanie lepszej pozycji. Pozwala na wciągnięcie przeciwnika w swoją grę; ponadto daje szanse na stworzenie iluzji przewagi u przeciwnika, co prowadzi często do nonszalanckiej, odkrytej gry i w konsekwencji do przegranej.

 

Kijowski gambit i łatwe poświęcenie figury Janukowycza dało Moskwie niezwykle dogodną pozycję, w której oficjalnie i bezpośrednio nie musi wiele robić, ponieważ czas działa na jej korzyść. Zaś polska dyplomacja związała sobie ręce niefortunnym układem wynegocjowanym przez ministra Sikorskiego, który prowadzi do władzy elementy skrajne z zachodniej Ukrainy.

 

OUBZ ośmieszy NATO?

Nie tanki, a banki – mówi rosyjskie powiedzenie. Dziś nie czołgi będą rozstrzygać o przyszłości Ukrainy, a jej sytuacja gospodarcza. Nietrudno przewidzieć, że pod przywództwem „gorących głów” z Euromajdanu Ukraina stoczy się na finansowe dno. Moskwa ma tu tak duży repertuar pośredniego oddziaływania, że jest w stanie oddziaływać nawet na finansowe osłabienie UE.

 

W przypadku ewentualnej wojny domowej, bądź próby naruszenia granic przez ukraińskich radykałów, Rosja może wkroczyć do gry jako rozjemca, na przykład za pomocą misji pokojowej Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Wzajemnym (OUBZ) – zbrojnego ramienia Unii Eurazjatyckiej i głównego konkurenta NATO w przestrzeni poradzieckiej. Taka ewentualność oznaczałaby podważenie wiarygodności Sojuszu Północnoatlantyckiego.

 

Pamiętać należy tutaj przede wszystkim o udziale Turcji w rozgrywce o Krym. Ewentualny udział Ankary wespół z Moskwą w podziale wpływów na Krymie oznaczałby „początek końca” NATO.

 

Pribałtika i geopolitika

 

Kombinacja – dusza szachów

Aleksander Alechin

 

Poparcie zamachu stanu na Ukrainie przez polską dyplomację, kierowaną przez Radosława Sikorskiego, stanowi ważny precedens w historii europejskiej dyplomacji po 1989 r. Wsparcie udzielone obaleniu legalnie wybranego prezydenta kraju ościennego, które nastąpiło bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, co będziemy określić jako casus Janukowycza, stanowi pewną analogię do działań Rosji z 2008 r. na Kaukazie i jest pośrednio ich legalizacją.

 

Ponadto, został utworzony precedens, zalegalizowany przez dyplomacje europejskie, który może stanowić wygodną  „podstawę prawną” do zmiany władzy np. w krajach bałtyckich: Litwie, Łotwie i Estonii. Etniczny i logistyczny background do tego istnieje już od 1991 r., a dzięki ministrowi Sikorskiemu został dodany także ten prawny. Z punktu widzenia wizerunkowego, zmiany geopolityczne w regionie Europy Bałtyckiej na podstawie casusu Abchazji i Osetii Południowej czy nawet Kosowa, byłyby trudne do realizacji, ale już przy użyciu casusu Janukowycza – realne. Zwycięski „majdan” w Wilnie, Rydze i Tallinie równałby się przede wszystkim kompromitacji Sojuszu Północnoatlantyckiego.

 

Ul. Prawdy 24

 

Starałem się odnieść sukces w decydujących partiach.

Być może dlatego, że uświadomiłem sobie jedną prostą rzecz:

nie tylko mnie oblewał strach, ale i mojego przeciwnika.

Michaił Tal

 

W 2008 r. państwowy rosyjski dziennik, zamieścił artykuł pióra Anatolija Szapowałowa pt. Część Polski może oddzielić się na wzór Kosowa[1]. Sprawa w sumie zapomniana, a nawet przemilczana, żeby nie powiedzieć zlekceważona wśród polskich komentatorów politycznych. Ale nie w środowisku polskich geopolityków. Należy uznać to za element gry w szerszym kontekście. Pamiętajmy o wariancie Adżubeja.

 

W tle dymu z opon na „Euromajdanie” i postulatów federalizacji Ukrainy, na Śląsku Opolskim doszło do śmierci jednego z najbardziej zagorzałych zwolenników autonomii Śląska – Dietera Przewdzinga, członka mniejszości niemieckiej, burmistrza Zdzieszowic. Ten, jeden z najdłużej urzędujących samorządowców na Opolszczyźnie, zasłynął w 2013 r. kontrowersyjną wypowiedzią dla „Nowej Trybuny Opolskiej”, opowiadając się za wydzieleniem Śląska od Polski w formie autonomii i wspominając o stworzeniu Wielkiego Księstwa Warszawskiego[2].

 

Polski zugzwang

Niewątpliwie „Machiavelli z alei Szucha” byłby dla Moskwy doskonałym kandydatem na szefa unijnej dyplomacji. Dietskij mat.

 

***

 

Szachy są podobne do życia,

tylko życie to wojna totalna,

a szachy – wojna ograniczona.

Bobby Fisher

 

W szachach wygrywa ten,

kto popełnia błąd jako przedostatni.

Ksawery Tartakower

 

Tekst pochodzi z portalu Geopolityka.net

 

Fot. russian.rt.com

 

---