W poniedziałkowym teatrze telewizji była sztuka Krzysztofa Zanussiego "Głosy wewnętrzne". GW napisała o tej sztuce tak: "Gdy teologiczne dysputy toczą braciszkowie w "Imieniu róży", po plecach chodzą ciarki. Gdy u Zanussiego retoryczne popisy dają ojciec i córka, widowisko staje się równie atrakcyjne, co godzinna rozmowa przez domofon ze świadkami Jehowy".
Jak to? Zanussi, prawie absolwent Wydziału Fizyki na Hożej, mógłby być nudny, albo trywialny? TO ABSOLUTNIE NIEMOŻLIWE.
Żeby zadać kłam insynuacjom GW, zamiast czytać "Porady seksualne dr Tatiany" (rewelacja- polecam), włączyłem telemela i przez godzinę wpatrywałem się w ekran, aby nie przeoczyć ani jednego zdania.
Obejrzałem, i powiem Pani Joannie Derkaczew (autorka recenzji z GW) tak:
"Pani Joanno, nie zrozumiała Pani nic ze wspaniałej sztuki. Po pierwsze primo, wątkiem podstawowym była Agata Buzek, w której kochał się przystojny Włoch z nienagannym włoskim akcentem (szkoła Zanussiego- Włocha z pochodzenia). Oczywiście kochał się z wyrachowania, bo myślał, że Ojciec (Jerzy) zostanie przewodniczącym Europarlamentu i mu załatwi jakąś posadę. Jak Agata odkryła, że jest taki wyrachowany, postanowiła wstąpić do Zakonu. Zakonu niebylejakiego, bo Zakonu Rycerzy Jedi. Problem był jednak w tym, że ilość wstrzykiwanych midichlorianów była wciąż za mała jak na standardy Yody i spółki. Zdecydowała się (Agata, nie Yoda) polecieć do Kolumbii, gdzie było laboratorium wytwarzające odpowiedni narkotyk rozpuszczany w benzynie. Szef laboratorium, a jednocześnie herszt narkotywego kartelu, złapał jakiegoś Amerykanina i dał rekinowi, żeby mu odgryzł nogę i rękę. Zdenerwowało to Timoty'ego Daltona, który spalił całą benzynę wraz z midichlorianami. I tak Agata Buzek nie poszła do Zakonu...
Chociaż nie jestem do końca pewien, czy jednak na chwilę nie przysnąłem, i zakończenie nie było już z innego teatru.
PS Jak było "po pierwsze primo", powinno być "po drugie primo". Powinno, ale będzie tylko "primo voto".
