Tak oto słowo ciałem sie stało. Od długiego czasu chciałem prowadzić bloga. Jeśli dobrze pamiętam, myśl taka zrodziła się w pewną majową noc, kiedy to - pełen śmieszących mnie dziś obaw o swoją przyszłość - zastanawiałem się, co powiem na ustnej maturze z języka polskiego. Wśród wielu dygresji, które wtedy wydumałem, była i taka, aby założyć sobie internetowy pamiętnik. Oczywiście, nie chciałem i nadal nie chcę, aby egzystował on w konwencji rezerwuaru infantylnych wpisów i głupich komentarzy, słitaśnych łańcuszków i innych, równie żałosnych w swej istocie rzeczy, które wielu osobom skutecznie obrzydają tą - myślę, że ciekawą - ideę prowadzenia bloga (blogu? - proszę mnie poprawić;)
Kiedyś pomyślałem, że brakuje mi okazji, w których mogę wypowiadać swoje zdanie. Dzieląc się z siecią swoimi refleksjami mam przecież nadzieję, że ktoś znajdzie czas, aby przeczytać to, co tak pracowicie tutaj wydrukuje, a przy odrobinie szczęscia mogę liczyć nawet na to, że podzieli się ze mną swoimi myślami. Może to złudna nadzieja, ale - jak pisał św. Paweł - "spe gaudentes".
Miłej lektury
Autor.
