Ciekawe jest jednak coś innego: choć kolejność pozostałych kandydatów także jest zgodna z przewidywaniami, to jednak ta kolejność jest bardzo symptomatyczna.
Właściwie każdy wynik jest znakiem czasu i w zasadzie nie da się wytłumaczyć przebiegiem kampanii wyborczej, ale wieloletnim budowaniem obrazu Polski przez media. Jedni są eksponowani, inni zamilczani. Najbardziej zamilczaną i dlatego najbardziej nieznaną postacią jest Kornel Morawiecki.
Dobra pozycja Janusza Korwina –Mikke jest rezultatem jego bon-motów.
A poza tym uważam, że na wynik wyborów dużego wpływu nie mają programy, lecz emocje i atawizmy takie, jak: podświadomy odbiór wizerunku, zapadający w podświadomość wyrazy twarzy, emocjonalne reakcje typu owczy pęd itd.
W niektórych sprawach Komorowski i Kaczyński się nie różnią, ale w niektórych, tych bardzo istotnych, różnią się zasadniczo. W świetle tego, co napisałem wcześniej, równie sensowny, jak wybory, byłby rzut monetą. Skoro i tak Polak jest mądry dopiero po szkodzie, to jaki sens ma polityka?
