„Młodości, ty nad poziomy… rzucił mimochodemAdaś Wieszcz, żegnając się w wytwornym stylu („… daj pierś ucałować, dobranoc, zapięta…) zDyżurną Muzą Marylą Puttkamerową z Wereszczaków, po czym udał się, jak zwykle, nakarmić zmysły, do doktorowej Kowalskiej…
Facet na poziomie, więc gdzie w y l a t y w a ć i p o c o?!!!
Myślę, że chciał sobie do końca sobie sprecyzować, gdzie jeszcze sacrum, a gdzie już na pewno profanum… O jakie tu poziomy mogło mu chodzić: myślenia, kulturyi sztuki w ogóle czy też o poziom w znaczeniu pozycji horyzontalnej…
Sztuka latania, pojmowana dosłownie i w sposób przenośny, frapowała niezmiennie całe pokolenia przyziemnych pełzaczy… Nieszczęsny Ikar, domyślne jaskółki („chyba będzie padał deszcz, bo ludzie się na nas gapią!), oneiros czyli objawienia we śnie…
Czy aż tak koniecznie potrzebne nam są skrzydła? Płetwy – to też niegłupi pomysł, nie mówiąc już o szybszych nogach czy sprawniejszych rękach… Rozumiem pisarzy, skrzydła to dla nich nie lada gratka, bo nie dość, że na co dzień zużywają tyle piór, muszą być przecież jeszcze oblatani! Szczególnie, gdy zawieje wiatr historii!
Na koniec trzeba przyznać, że nie każdemu ze skrzydłami do twarzy (tu wyjątek stanowi wzmiankowany w tytule... nietoperz.
Podobnie sprawa ma się z frakiem, który właściwie leży
na delikwencie dopiero w czwartym pokoleniu!
Na wszelki wypadek przepraszam, za ewentualne błędy w układzie graficznym tekstu, bo mimo mej starannej edycji, tutejszy Automat wie lepiej!
