Nie jestem specjalistą z prawa międzynarodowego prywatnego ale sobie chwalę wiedzę przekazaną mi w tym zakresie w czasie studiów. Stale ją muszę pogłębiać, jako że kilka lat temu uchwalono nową ustawę o prawie międzynarodowym prywatnym. To mi pozwala na dokonanie oceny zmian wprowadzonych nowelizacją ustawy o IPN także na tym polu. A są one następujące:
Art. 53o. Do ochrony dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego odpowiednie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585) o ochronie dóbr osobistych. Powództwo o ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej lub Narodu Polskiego może wytoczyć organizacja pozarządowa w zakresie swoich zadań statutowych. Odszkodowanie lub zadośćuczynienie przysługują Skarbowi Państwa.
Art. 53p. Powództwo o ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej lub Narodu Polskiego może wytoczyć również Instytut Pamięci Narodowej.
Art. 53r. Przepisy art. 53o i art. 53p mają zastosowanie niezależnie od tego, jakie prawo jest właściwe.”
No i w tym miejscu należy zadać sobie pyranie jak to się ma do USTAWY z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe ( t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1792), a w szczególności tych oto przepisów:
Art. 7. Prawa obcego nie stosuje się, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 20. Do ochrony dóbr osobistych osób prawnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 16.
Art. 16. 1. Dobra osobiste osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu.
2. Osoba fizyczna, której dobro osobiste jest zagrożone naruszeniem lub zostało naruszone może żądać ochrony na podstawie prawa państwa, na którego terytorium nastąpiło zdarzenie powodujące to zagrożenie naruszenia lub naruszenie, albo prawa państwa, na którego terytorium wystąpiły skutki tego naruszenia.
3. Jeżeli do naruszenia dobra osobistego osoby fizycznej doszło w środkach społecznego przekazu, o prawie do odpowiedzi, sprostowania lub innego podobnego środka ochronnego rozstrzyga prawo państwa, w którym ma siedzibę albo miejsce zwykłego pobytu nadawca lub wydawca.
Nie ulega wątpliwości, że normy prawa międzynarodowego prywatnego są normami bezwzględnie obowiązującymi, tj. takimi, których żaden akt prawny zmieniać nie może na zasadzie lex specialis derogat legi generali. Ustawy szczególne mogą zmieniać przepisy prawa materialnego, o ile istnieje takie przyzwolenie. Charakter bezwzględnie obowiązujący (iuris cogentis) tj. nie do ruszenia w taki sposób są natomiast przepisy proceduralne albo reguły postępowania w razie kolizji praw, a takim jest prawo prywatne międzynarodowe.
Niestety, ale nowelizacja ustawy o IPN to uczyniła i z tego względu łamie konstytucyjny porządek prawny, łamiąc zasadę państwa prawnego.
