Jutro byłoby za późno na taki wpis.
Zbyt prześmiewczy.
Na pewno zniknie do wieczora, więc nie będzie dzielić i jątrzyć. Ale dzisiaj niech bawi.
Właściwie tytuł nieodpowiedni, bo lamenty niosą się wzdłuż i wszech i pod niebo. Obecni KODerzy nie zapomnieli użyć ni jednego sposobu, by ich usłyszano, więc to nie o nich, a takim, który przebudzi się za pewien czas z okrzykiem: Olaboga! Czemu wtedy milczałem? W ogóle ton powinien być bardziej patetyczny, bo tak głoszone są te wszystkie dyrdymały o faszyzmie i zamachu stanu, ale ja wolę zabawnie. I tu się usprawiedliwię, że bynajmniej nie kpię z oryginału. O nie! Tylko z tych wszystkich niedorzecznych pokrzykiwań z nadmiarem przymiotników.
Kiedy wzięli się za sędziów Trybunału Konstytucyjnego, machałem palcem w bucie, od wszelkich sądów wole trzymać się z daleka, bo jeszcze alimenty każą mi płacić.
Kiedy przyszli po członków rad nadzorczych, nie protestowałem, nie pcham się na tak eksponowane stanowiska, skoro brak mi odpowiednio wysoko postawionych ziomali, by ktokolwiek kumaty umiał dostrzec moje nieprzeciętne kwalifikacje.
Kiedy wywalali publicystów na etatach po sto kawałków za miesiąc, milczałem. W rok ledwie tyle wyrabiam.
Kiedy zabrali się za banksterów optymalizujących swe dochody za granicami, wzruszyłem ramionami, szmal trzymam tutaj w niepozornej filii banku spółdzielczego, by była ich nie wykryła.
Kiedy zabrali się za zwycięzców ustawianych konkursów, prychnąłem, takie wystawianie się na odstrzał, samo prosi się o karę.
Kiedy cięli kapuchę cwaniaczkom od propagandowych broszurek i nabzdyczonych filmików, miałem to w nosie, nadmiar liter mnie męczy, na nudnych polskich produkcjach zasypiam.
Milczałem.
Dziś, kiedy przychodzą po mnie, małego żuczka przygarniającego do serca nędzne dziesięć patyków miesięcznie za fuchy od kumpli dysponujących publiczną forsą, nie odzywa się nikt w mojej obronie.
Gdybym protestował od początku, może dziś wciąż ssałbym należny mi państwowy cycek.
