Niezmiernie trudno było mi zaklasyfikować muzykę elektroakustyczną, przypisać ją do tzw. ‘’szufladki’’.
Przeciętny odbiorca po pierwszej z nią styczności widzieć w niej będzie nieład, zbiór chaotycznych, niczym nie połączonych ze sobą dźwięków. Ogólnie rzecz ujmując jeden wielki bałagan.
A może jednak właśnie w tym tkwi jej siła, urok, w tym gąszczu dźwięków, luźnym podejściu do tematu, swego rodzaju niczym nie ograniczonej swobodzie.
Szczerze powiedziawszy ja nie umiem wykrystalizować jednoznacznego stanowiska wobec niej, jest to zadanie karkołomne. Wiem natomiast jedno, obok muzyki elektroakustycznej nie sposób przejść obojętnym, bo próżno szukać czegoś podobnego do niej. Tak, jest ona wyjątkowa, i niezależnie od naszego poglądu co do niej, tego akurat nie sposób jej odebrać.
